Páginas

O pirata, o ladrón, a súa muller e a miña amante


Son realmente tan maior, vou tan maduro e resulto tan anacrónico que xa penso, como o facía o meu avó cando cumpriu os oitenta anos, que estamos ao borde do abismo e só nos falta dar ese paso adiante? Éche pregunta retórica.

Vivo anclado nun mundo que enche sacos de desgana, malas prácticas e desautorizacións a eito. Un mundo onde caben/cabemos todos, e non pensedes que se libra nin dios. Iso é bo, a democratización dos despropósitos que nos trouxo esta, e non outra, crise.

1. Moito nos cansamos de repetir que a SGAE, e os seus truculentos defensores, erraban nas súas prácticas e se enchían os peitos de cartos en nome duns artistas que, na súa inmensa maioría, vivían as transformacións sociais e comunicativas alleos á recadación que o fascismo imperante lle permitiu a unha entidade privada nun Estado democrático. Despois de todo, alguén vai pagar algo daquilo. Polo menos o Bautista, pero o mundo da música e do entretemento en xeral está cambiado e non se ve que alguén aprenda das leccións e estableza novos cauces de uso e transmisión das obras artísticas. Ver a Ramoncín, que non fai nada a dereitas desde os oitenta, ou a Bisbal, tipo forrado e irritante onde os haxa, reclamando democracia e respecto prodúceme vómitos. O Antón Reixa preséntase para presidir esa sociedade, e fala de rexeneración e de non perseguir ás perruquerías. O outro contrincante fala de renovación. Cambialo todo para que nada cambie. Non vou por ningún, porque daí non vai saír nunca nada bo.

2. Non gostamos das xeneralizacións que se adoitan producir coa clase política en canto aparece algún concelleiro ou concelleira que meteu a man nos cartos, cobrou indebidamante, enriqueceuse coa práctica política ou, simplemente, pagou favores que enriquecían a outros. Hai polític@s e polític@s. E hai unha (suposta) democracia onde a ninguén lle poñen literalmente unha pipa na cabeza para obrigarlle, no nome dos seus filliños, a votar a este ou estoutra corrupto/a. Cadaquen saberá o que vota e por que. Digo isto porque a conta do máis que probable enxuizamento dun membro da familia real, Undargarín, estamos asistindo a unha sorte de vendaval mediático de presión, onde non se libran nin os medios máis monárquicos, para controlar as vías de ingreso desta xente. Tamén falan de facer público o patrimonio real a fins de ano. Impresionante. Todo o que a lóxica e a democracia ben entendida non conseguiu en trinta e tres anos vai e o consegue un consorte e as súas prácticas "non exemplares".

3. Este despropósito de ambición, deslealdade e asalto a fondos públicos pagarao quen o vai pagar, xa o veredes, porque hai a quen protexer moitísimo máis por riba del. Aquí hai nenos e nenas que van quedar sen actividades exxtraescolares municipais por aforrar uns poucos miles de euros e había quen cobraba millón e pico de euros en facturas duplicadas de servizos incribles, non realizados en ocasións ou de escaso valor. Poñemos en solfa o sistema de partidos por uns corruptos, así que a ver se poñemos en cuestión agora á monarquía. Na miña perruquería, o outro día, para unha clienta isto non era así. Aínda hai castes.

4. Para rematar. Amo á prima de risco. Tenme mollado o corazón. Rozado, desgastado, abusado e triste corazón. Amo cando sube, amo cando baixa. Amo que me controle e nos controle. Amo que dispoña das nosas vidas sen compaixón. Amo tocala, sentila. Amo os seus beizos cando me queren en forma de miniemprego. Amo as súas contas, que non son as miñas, e mesmo amo cando me despreza. Ámoa cando me mira así, altiva, esimismada e arrogante. Como a amo entón.

KATANGUEIRO: Uf...305 nada máis??? Sube, sube, siiiii, aaaaaaahhhhhhhh, dame duro, nenaaaaaa!!

Bágoas


Bágoas da Ministra italiana do Traballo anunciando onte os recortes de pensións, o aumento da necesidade de anos a cotizar e a quebra, penso, que evidente do que en Europa, e neste caso Italia, se deu en chamar Estado do Benestar. Bágoas porque, estou certo, ela ben sabe que nin con estes sacrificios rematará a traxedia. Quizais estamos xa condenados, non sei. Eu polo de agora prefiro pensar que hai quen sufre con/por isto. Un pouco por compensar, seica tamén van perseguir máis duramente o fraude fiscal (non era xa o que estaban facendo? Mmmmmmm...Non é tamén o que se fai tamén en España? Máis mmmmmmmmmmm...) e aumentarán os tipos impositivos ás maiores fortunas. Si, como en Suecia. Vamos.

Bágoas no noso barrio de Katanga, porque isto que cae do ceo non é choiva, non, que son bágoas polo fin das festas parroquiais. Outra cousa non sería unha explicación. A nosa querida parroquia, de tradicional virada de costas á realidade do barrio no que está situada, quixo un ano máis botar un pulso á racionalidade e celebrar nestes días pasados, sábado e domingo, unha nova edición das festas en honra de San Francisco Xabier. Que pensará este home de todo isto?

De resultas, comezando decembro, cun tempo que non acompaña nin convida a acudir a cousas deste calado moral, cunha crise global que asusta e que xa toca cuestións tan básicas como as pensións, a universalidade (suposta) da sanidade ou as prestacións, non se lles ocorre outra cousa mellor a estes meapilas -porque meapilas é o que son todos estes e todas estas da nosa querida parroquia- que dispoñer de dous días de verbena a dolor. Orquestras con chavalas mozas en mínimos trapos incluídas. Corte de rúa pactado cos munícipes, gran carpa para cubrirse das inclemencias e un monte de cartos tirados ao lixo un ano máis. Que de onde saen estes cartos? Fácil. Polo menos ata este ano, unha parte o pon a parroquia, das esmolas dos cristáns que acuden os domingos. Outra parte o Concello da Coruña. en forma de múltiples apoios que restan gasto, e a última parte os comercios e bares da zona. Tendo en conta de que os establecementos en funcionamento no barrio caeron á metade desde 2006, e tendo en conta o pouco que recoñecían os responsables recadar por esta vía, témome que unha vez máis este capricho pagouse con cartos públicos e cartos do "público" que acude ás sucesivas misas. Hai familias no barrio con todos os membros no paro, pero eu non coñezo o labor social que desenvolve esta parroquia. Quitando as festas, claro clarito.

E bágoas, estas provocadas pola comedia humana que nos sorprende cada día. Anuncian a bombo e platillo que se pechan os blogs dos Rosales e Ventorrillo (ver a nosa triste e emocionada nova) e vai e resulta que non era certo. NIN NUN BLOG VECIÑAL PODES CONFIAR XA. No caso do Blog de los Rosales semella que o leva outra persoa de perfil ben diferente, pero de blog pechado...nasti de plasti. O caso do blog do Ventorrillo (do Ventirrollo par os colegas) non é o mesmo. Resulta que volve en todo o seu esplendor. Agora van a polos delincuentes que hai na Ronda de Outeiro, despois de tontear cos de Penamoa e Conchiñas. Vese que nisto da delincuencia convén ir a cachos. Polo menos a algúns lles cunde mellor así. Pois nada, nada, a Rajoy, Feijoo e Negreira, que son os das (in)competencias!!!!!


SAN FRANCISCO XABIER: perdoa, Katangueiro, pero eu son o primeiro ao que lle jode tanta fe disfrazada de verbena e tan pouca obra... 
KATANGUEIRO: levanta, hostia, levanta....

Sabemos de ti...

by Katangueiro

Hai ben de tempo que este noso/voso querido blog katanguista sumouse de motu proprio á rede irmandiña de blogs atrvés da denominada rolda de rebeldía e a instancias dun dos nosos principais colabordores. no seu caso trátase dun compromiso persoal. No meu caso, dunha promesa. En todo caso, valla a redundancia, nós nunca pedimos nin pediremos o voto para ninguén. Non é a nosa función. Si meditar e tentar abrir debates sobre o modelo social para a nosa sociedade. Dáme igual se é para un barrio, unha vila, unha cidade, un país ou o mundo. A nosa soberanía está en perigo. Tanto ten nestas alturas se amas Galicia, España, Europa ou es desas persoas que fan patria de cada lugar onde se encontran. Non temos soberanía porque xa non somos donos do noso destino. Ou si?

En fin, que lle saquedes proveito a isto que vos deixo, unha campaña do Encontro Irmandiño para estender o seu coñecemento e propociar achegas con todo@s @s que estamos/estades fartos. Pero se non vos sirve de moito, tampouco pasa nada...ok?


Nada (de nada)

by Katangueiro

Nada.

Estás sentado na casa. Estás tumbada no sofá. Estás currelando na oficina ou no taller. Estás comprando algunhas cousas no super. Estás facendo sexo. Estás tomando un viño. Estás conducindo sen rumbo. Estás recollendo o teu fillo no cole. Estás facendo a cola do paro. Estás borracho. Estás colocada. Estás rezando para que as cousas non vaian a peor. Estás agadando a que alguén diga ou faga algo. Estás manifestándote. Estás deprimido. Estás alterada. Estás calculando canto tempo podes aturar así. Estás mirando escaparates. Estás facéndote maior. Estás poñéndote guapote. Estás hoxe tan linda. Estás aprendendo idiomas. Estás limpando peixe. Estás facendo a cama. Estás metendo a tarxeta no caixeiro. Estás na colaa do paro. Estás currando como un cabrón. Estás rota. Estás cruzando a rúa. Estás tarareando unha canción. Estás chorando. Estás protestando. Estás a punto de rebentar. Estás rindo. Estás lendo as mentiras dos xornais. Estás soñando esperta. Estás espido ante o espello. Estás contenta porque por fn chove. Estás comendo un cocido. Estás facendo bici estática. Estás visitando un museu. Estás mollado. Estás quieta. Estás inquieta. Estás durmindo. Estás correndo de novo. Estou escribindo neste blog. Estás léndome.

 Ti, eu, nós...estamos facendo algo neste momento. Estamos ofertando ao mundo, ás persoas que nos arrodean, as nosas emocións, os nosos traballos e mesmo os nosos sacrificios ou ledicias. Estamos ofertando unha forma de vida. Vida. Entretanto...os mercados, os medios de comunicación, os políticos (moitos e moitas, pero non todos e todas), os banqueiros, os exconselleiros das "Caixas galegas", os comentaristas asalariados, os empresarios enriquecidos, os donos da enerxía, os responsables da xestión pública local, autonómica e estatal, os do Ibex 35...que ofertan????

  "La nada se quedó y ahora yo me peleo por volverlos a encontrar, los momentos buenos" (Los Piratas)



MARIANO: Lo importante ex crear, inxenxatos...Queréis un aguita????

Auxe e caída dos blogs veciñais coruñeses...

by Katangueiro 

 Andaba este pobre parrulo polidependente máis que preocupado pola evidente falta de actividade deste noso blog non-veciñal cando vai e resulta que, segundo a prensa informada e sesuda local, algúns dos blogs máis significados nestes últimos cinco-catro anos pechan a súa actividade. Eu andaba co Pacotrón, que había xa tempo que non coincidíamos, e quedei pampo coa nova, pois resulta que, precisamente, son os blogs dos Rosales e Ventorrillo os que protagonizan a primicia.

 Vale, nunca nos gustou moito o xeito de informar do blog dos Rosales, pero xa temos recoñecido que esta xente foi a pioneira na cidade no uso desta arma comunicativa barrial tan eficaz. Sempre os admiramos por iso. Isto é o que colgaron na súa despedida:

  "Cinco años de noticias, comentarios y experiencias compartidas nos han llevado hasta aquí. Un 16 de septiembre de 2006 comenzamos este espacio que hoy llega al final de su primera temporada. La motivación que nos ha alimentado durante estos años se ha ido apagando y de ahí que hayamos decidido poner el punto y aparte. Por supuesto, queremos agradecer a todos los comentaristas, colaboradores, lectores y amigos sus muestras de cariño, estando ahí durante todos estos años y también a nuestras familias, por su santa paciencia y comprensión. No es un adiós, sino un cambio de aires de sus administradores. Nos gustaría que alguien retomase esta labor y por eso, estamos abiertos a cualquier proposición. Nuestra sección de contactos seguirá activa. Mientras tanto, dejamos nuestra particular carta de ajuste, alimentando el blog con una de las muchas fuentes de información que hemos manejado todo este tiempo. Veréis artículos extraídos de múltiples fuentes que se publicarán automáticamente. Esto puede provocar la aparición de algún artículo off-topic, pero eso no debería extrañar a los lectores más antiguos. Un fuerte abrazo; nos vemos en el barrio. Carlos y Cristóbal".

O do blog do Ventorrilo xa foi outro cantar. Un comezo ilusionante, entanto mandaba o alcalde meapilas, e toda unha trincheira informativa en canto chegou ao goberno municipal o bipartito PSOE-BNG. Agora que están os que están semella que xa non che vos hai moita motivación. Normal. Na súa descarga debemos dicir que as redes están a cambiar. Imponse a comunicación 2.0 e os blogs, sendo útiles para isto, sempre adoeceron de certa manipulación por parte dos seus administradores, especialmente no tema dos comentarios, onde chegas a dubidar se non hai alguén con catro, cinco ou dez nomes diferentes comentando unhas cousas e outras. O Pacotrón, que para iso é un adiantado, leva varios meses cun proxecto moitísimo máis aberto e positivista. Logo vos conto. Isto é o que nos di o Ventorrillo na súa despedida:

"Se acabó la ilusión. Aquella que todos los días al levantarme me animaba a colgar un post sobre el barrio. ¿Motivos? Buf, no hay ninguno en particular y sí muchos otros también.No sé cómo explicarme, pero lo intentaré en un par de líneas. Comencé a escribir un diciembre del año 2007. Curiosamente ya conocía a Xotengo, administrador del Blog de Los Rosales, con el que coincidía junto a los niños en el parque del Paseo de Los Puentes y le dije que iba a intentar hacer un blog sobre el barrio. Me dió muchos ánimos, pero me recordó que daba mucho trabajo su mantenimiento, al menos si quería que fuese tenido en cuenta por los lectores (...) Todos los que habéis leído el blog, sabréis que estado trabajando codo con codo con la Plataforma Ventorrillo Desmantelamento de Penamoa, siendo ésto último el principal tema de denuncia en la bitácora.Y la gota que ha colmado el vaso, es que el próximo 24 de Octubre tendré que asistir a un juicio como TESTIGO de un robo con intimidación, en el que tanto denunciante como denunciados son asiduos de la Plaza de las Conchiñas, y ya sabéis a qué me refiero. Eso sí, me indican que de no asistir podría ser multado con hasta 5000€ de multa. Si tengo miedo(claro que lo tengo), tengo que pedir mi asistencia como TESTIGO PROTEGIDO. Esto ya es el colmo. ¿Qué gano con todo ésto? ¿Merece la pena el tiempo dedicado a la bitácora? La vida y la familia son mucho más importantes. Ya le había dicho a Virtu, otra de las administradoras del blog, que era mejor que lo dejara. Que tanta historia con Penamoa y demás no podía ser bueno. Y así lo hizo, de lo que me alegro un montón. No hay nada mejor que pasar desapercibido, sobre todo cuando pisas terrenos muy enfangados".

Esta é a situación dos outros blogs que puidemos constatar:

Blog dos Mallos: activo, agora de vacacións ata fin de mes. Sempre se colle un tempiño de descanso e fai ben. Logo volve con máis forza.

Blog do Castrillón: absolutamente activo. Ben.

Blog do Ensanche: deixou a súa actividade por 2009...seica os cambios na Xunta....

Blog de Monelos y Barrio das Flores: actividade moi municipalista.

Blog del Agra: continúa a súa actividade

Blog de Pedralonga: sacaron dous blogs, Pedralonga existe e Pedralonga fala. Parados, paradísimos...

Blog de Novomesoiro: continúa a súa actividade, iso si, menor que en tempos pasados. Ver este blog e lembrarnos de Iván é todo un. Estreméceme.

Blog de Matogrande: actividade de mínimos, pero continúa habendo vida. Van por libre.

Blog de Labañou Un gato en la ventana: surrealista. A súa dirección url lévanos a un blog en inglés que fala de papeos saudables e que ten moita publicidade. Semella que lles chulearon o dominio ou algo...

En fin, aquí tedes un listado cos blogs veciñais coruñeses ordenados por votos de non sei quen. Nós figuramos aí.

O que semella que está a pasar, fóra de excepcións xa comentadas, é que o ambiente na rede anda á procura de información e comunicación, ao tempo. Interesan máis, polo que vou vendo, os novos blogs de tendencias, moda e música que o enredo veciñal en clave, ocasionalmente, demagóxica...por non dicir outra cousa. Tampouco os blogs máis activos, precisamente os dous que pechan, souberon ver o que habís detrás do movemento do 15-M. Noneran os seus administradores, tamén hai quw recoñecelo, persoas que pola súa idade e condición social puidesen entrever os cambios na comunicación e no intercambio de ideas libre que alí se deu. Abaixo o administrador, viva o foro...pode ser o lema.

Se queredes ver quen anda realmente activ@ nesta cidade a efectos 2.0, informando cunha mínima honradez e transparencia sobre o que se coce a nivel social ou cultural, ben sexa na moda, na música ou en todo tipo de actividades de impacto urbano actual, fixédevos nas seguintes propostas:

Blog de Covadonga Gurtiérrez. Moda e tendencias. Moi coidado.

Marcus.es. Un pouco de todo. Tecnoloxía, actualidade da cidade, seguimento de medios e música. Un dos blogs máis seguidos de Galicia. Traballa en:

Código Cero. Diario de novas tecnolóxicas de Galicia. O seu nome non pode ser máis elocuente.

Empuje.net. Contracultura galega. Moitísimo esforzo hai detrás disto.

Música para marsupiales. O seu autor é burgalés, pero vive e estuda na Coruña. Todo un luxazo, como poderedes ver. Música, cine, novidades, videoxogos...buf.

Coruña online Blog de Víctor Lamela que combina información local con temática xeral sobre novas tecnoloxías, política, sociedade...etc. É un dos blogs asociados á Opinión de A Coruña.

Axitpop Comunicación. É un espazo para a promoción de bandas da Coruña e área de influencia. Ás veces sae fóra. Moito do material que alí se move e autocreado e autoeditado pola propia xente de axitpop. Atrévense, ademais, coa animación en stop motion. A peña que se move no mundiño musical coruñés coñece Axitpop. O Pacotrón está detrás dese proxecto e nótase.

E isto é unha pequena parte do que se está cocendo nesta cidade.

Volver...


Ler estes días a prensa e quedar estupefacto é todo un. Comprobar con que convicción e entreguismo nos lanzan os medios a esa cerimonia da confusión chamada "mercados" é demasiado duro mesmo para un pobre katangueiro curtido en rúas de formigón. A última ocorrencia dos grandes partidos españois de retocar a anteriormente sacrosanta Constitución Española de cara a reducir e controlar o déficit das administracións públicas, todo en aras indisimuladas de tranquilizar a eses "mercados" é excesiva mesmo para un pobrísimo katanguista despistado e solitario coma min. Como dirían os nosos secuestrados veciños: "É de mais...que chatice!".

Porque vólvese a caer na mesma desgraza unha e outra vez. Porque esa medida ataca frontalmente as medidas políticas máis progresistas ao condicionar a xestión do público mediante cintos de protección de débeda. Como se ese fose o problema, o causante, desta incesante crise. De certo que, de termos controlado e evitado a altísima débeda PRIVADA, que é a que nos meteu neste problemiña cos "mercados", cunha medida semellante agora non estaríamos aquí. Porque aínda non se controla, mediante lei algunha, o reparto desorbitado de beneficios por parte dos executivos das máis grandes empresas e multinacionais. Porque, postos a cambiar cousiñas da Constitución, poderíamos falar dalguns dos seus títulos máis discutibles. E tod@s sabedes a que me refiro...

Postos a cambiar cousiñas, por que non recoñecer que este sistema neoliberal é un fracaso e pon en risco ao mundo e as persoas que o habitamos, sexa aquí, sexa alá???

Por que se siguen tendo en conta as opinións dunhas axencias que evidenciaron ao longo da súa existencia innumerables erros de vulto?

Por que Alemaña xira á esquerda e nós damos xa por sentado que gobernará Rajoy?

Por que nos asusta Christine Lagarde?

Eu estou co desplante do outro día no Parlamento. Hai veces que hai que deixalos sós, cos seus "mercados", co seu liberalismo, co seu...







Eleccións...que ilusión (sobre a desaparición de Xornal)

by Pacotron

Convocadas Eleccións ás Cortes Xerais para o día do aniversario da morte do ferrolán, non resta máis que o desespero. Á coñecida candidatura de Don Mariano uniuse hai cousa dun mes á de Don Alfredo Pérez Rubalcaba. Dúas caras novas entre as que escoller, vamos....Do segundo, dicir que nos lembramos perfeitamente da súa omnipresencia nos gobernos tanto felipistas como zapateristas. Di que sabe como sacarnos da crise pero os gobernos dos que formou parte nunca foron quen de encararse ao capital depredador en ningunha das circustancias. Do primeiro, baste que vos diga que prefiro que gañe o Rubalcaba -postos a escoller, que non sei eu se vale para algo- para que vexades en que medida xulgo a candidatura deste galego socarrón líder da dereita española.

Pois supoño que non haberá indignación que valla que impida que un destes dous sexa o próximo Presidente do Estado Katangueiro. Échevos o que hai. Entretanto, entre que se fala da data escollida, dos apoupos de Don Mariano cos seus imputados ("serán uns putos imputados, pero son os nosos putos imputados", semella que diría), de Ortega Cano e os seus xuramentos a conta da descendencia, das primas de risco española e italiana, do perto pertiño que estivemos de que os USA entrasen en suspensión de pagos (coa de güisquitos que me deben...), das homilías polas vítimas do atentado de Noruega e mesmo un pouquichiño sobre a traxedia de Somalia, entretanto, digo, pensamos en todo isto mentres escoitamos a de "Bailar pegados" cantada en riguroso directo mariapitense polo propio Sergio Dalma agardando con ansia felina a reaparición da Tonadillera, así con maiúsculas, Dona Isabel Pantoja, entretanto, insisto, as nosas entidades financeiras gozan de moi boa saúde. Tan boa que só se poden queixar de que a tiveron mellor. Xusto o que nos ocorre a todos nós. Que alivio saber que tralo prezo da ruina dun Estado se agocha o triunfo da salvación do seu entramado financeiro.

Que por que saco todo isto? Porque as eleccións non van servir, se nada o remedia, para resolver a grande incógnita que nos ofrece este recén comezado século: poderemos atopar un modelo económico xusto e equitativo, medioambientalmente sostible e socialmente progresista? Poderemos sustraernos aos cantos de serea do capitalismo, tan listo el, e a súa interminable cadea de desexos e ambicións consumistas? Daremos unha patada a todo isto e a todos estes en forma dalgún tipo de resultado electoral máxico o próximo 20 de novembro ou, máis ben, acabaremos como Portugal e Irlanda, en mans da dereita con máscara de xestoría, disposta a aplicar calquera recorte posible a conta do medo da xente, do control da información, da deformación da realidade, das declaracións temerarias...?????

Non sei que ten o día este. Será o verán este, que non é verán porque a primavera non foi tampouco tal. Acabo de ler en Galicia Confidencial que este xoves desaparece o diario Xornal en papel, para volver quedar como o dixital que era desde hai nove anos. Esta desaparición únese á do diario Galicia Hoxe, dependente da editorial do Correo Gallego, polo menos xa anunciada e denunciada, e á liquidación por derrubo da mítica cabeceira nacionalista "A nosa terra". Dentro de pouco non sei que nos quedará para seguir a actualidade en papel aos que gostamos de realizar esa mesma actividade no idioma galego...ou no que queda del, máis ben. Encántame a literatura infantil, de certo, pero non me vexo indo á praia cunhas historietas dos bolechas eses...non me vexo. Tampouco sei que existan publicacións adultas el galego sobre temas de actualidade, humor, música, cine, novas tecnoloxías...ou non as coñezo ou non as hai....En fin, só nos queda a literatura...ata que nos quede...É de tal calibre a crise esta, no económico e no moral, que calquera día quedamos sen libros, que sempre haberá mellores cousas nas que gastar -ou aforrar- os cartos.

Teño que preguntarlles a Rajoy e Rubalcaba, a ver que opinan de todo isto....

Igual sería moi importante, dígoo por achegar algo en positivo a todo isto, que as persoas que dalgunha maneira formamos parte dese proxecto aínda vivo e, certamente, ben máis independente que o común dos proxectos aínda vivos, chamado Galicia Confidencial colla un pulo ben maior do que agora ten. Por molestar, dígoo. Por molestar aos que me molestan. Por molestar aos que sempre se saen coa súa. Por molestar aos que rin nas fotos mentres anuncian novos recortes. Para molestar os que mandan de verdade. Para -joder- algo!!!!

O dito. Teño que irlles preguntar a eses que se presentan....

DON CARLOS: Pues a nosotros no nos va tan mal, ¿no, Don Paco?
DON PACO: No, no...ji ji ji ji ji ji ji...jito....
DON CARLOS: (Bueno, éste por lo menos no me pregunta por la cubrición...)


Do tren chu-chú ao cochecito leré...

by Katangueiro (con Pacotrón vacacioneando...)

Seica a nova troupe xestora do Concello da Coruña, encabezada por Don Car4los o Benefactor, anda dándolle voltas á isea de pechar, liquidar, eliminar o tranvía turístico da cidade, coñecido popularmente como "tren chu-chú". Non é que sexa eu un dos defensores deste invento posto en marcha polo alcalde meapilas aló por 1997 como a principal ocorrencia daquel mandato. Tampouco é que sexa eu moi defensor das políticas xestoras do público que nos oferta a banda popular, nin coruñesa, nin galega nin española. É por isto que a miña crítica a esta posible decisión teña máis que ver co modelo de transporte público que queremos para unha cidade como a nosa. Europea, creo lembrar.

Cando a posta en marcha do trenciño moitos criticáramos que, de quererse un transporte de carácter meramente turístico, resultaba moitísimo máis rendible comprar ou facerse cuns deses falsos trens a rodas neumáticas tan típicos en cidades de histórica e numerosa presencia turistil. Así, non só podería circuncribirse ao Paseo Marítimo, se non que podería servir para dar a coñecer rúas tan embremáticas da nosa cidade como San Andrés, Campo da Leña, Praza de María Pita, Real, Franxa, Mariña, e un longo etc...Pero o que se fixo ao final supuxo un novo dispendio marca da casa aos que xa estábamos acostumados máis que acostumados e que nos tiñan máis que fartos.

En todo caso, para algúns de nós, xa postos e xa corrido o gasto, podería servir como embrión dun futuro metro lixeiro, do que tanto se fala e co que xa contan noutras cidades europeas. Todo iso, as graves perdas desde o pasado ata o presente, así como as espectativas de ver circular pola Coruña un tranvía de verdade, como os de Valencia ou Lisboa, parello ao uso do carril bici esvaécese entre tanta crise e tanta mediocridade xestora. Volven os bugas!!!!...e volven para quedarse...

Vén isto ao caso de que estes adalides da modernización das políticas locais pensan suprimir, de cara ao último trimestre do ano, o carril bus existente e que atravesa Federico Tapia e San Andrés, en aras de recuperar non sei cantos postos de traballo que, din, se perderon coa súa posta en marcha. Vaia vaia, kruskuaia!!!
Ou como diría o outro: ulos, ulos?????

Únese á desaparición desta medida que facilita a mobilidade do transporte público, independentemente da densidade do tráfico privado, a creación de zonas de carga e descarga para que as/os cidadáns poidan aparcar un ratiño e facer unhas compriñas no centro. Así, poderemos coller o buga desde Katanga, para un rato na dita zona, chonear a mazo por entra as diferentes ofertas comerciais, comprar uns gallumbetes ou unhas braguiñas chulas e para casa!!!! E así pensan combater o poderío extremo dos Centros Comerciais!!!! Chachi que si.

Hai a quen non lle entra na cachola que as zonas comerciais emerxentes dos centros e barrios das cidades europeas (Europa again...) baséanse, precisamente, en quitar os coches daí, peonalizar o máximo posible e potenciar o transporte público. Aí está o tema, e nojn vos seguir dando máis pistas, que igual me se emocionan...E ata aquí podo seguir lendo. Que cada pao aguante do seu velorio. Se pensan os señores e señoras comerciantes que permitindo un uso laxo do coche polo centro conseguirán recuperar a clientes que xa o son de Marineda, Espacio Coruña, Carrefour ou o que lle boten, van listos. Que quiten os bolardos, que así podemos subir o buga á beirarrúa!!!! Pola miña banda, que lles dean...a tod@s...

CURUÑESITO: Egh que yo, con este carro, tengo también migh necesidadegh...de aparcamiento....

Chunguísima decisión da Xunta de Galicia sobre a residencia universitaria da Coruña

by Navia (con algo de retraso...)


Coa decisión da Xunta A Coruña perde outra oportunidade para o crecemento e o desenvolvemento sustentable. É, xa que logo, outro ataque máis aos servizos públicos!!!

Sendo a UDC un dos principais axentes de demanda de vivenda na cidade da Coruña, que debe satisfacer as necesidades de aloxamento de máis de 7.500 estudantes doutros Concellos de Galiza, doutras Comunidades Autónomas e do alumnado orixinario de paises do Espazo Europeo de Educación Superior. Semella que esta nova é absolutamente negativa para a Universidade, para cidade e para a propia educación dos universitarios galegos que deciden vir a estudar a UDC.

Ningunha outra universidade sofre a situación da UDC coa inexistencia no Termo Municipal de oferta pública de aloxamento a precios acordes co nivel de renta dos estudantes.

Un dos obxectivos principais de toda estratexia de aloxamento universitario é reducir o incremento de estudantes que buscan o aloxamento no sector privado e dispor dunha oferta de aloxamento residencial público de calidade adecuada e cantidade suficiente que satisfaga as necesidades de confort para o traballo na etapa universitaria.

No libro editado polo Concello da Coruña no ano 2010 denominado Áreas residenciais universitarias presentábase o proxecto gañador do concurso para residencia universitaria da Coruña. Proxecto que apostaba pola madeira, a eficiencia energética, a experimentación tecnolóxica e o desenvolvemento sustentable.

Tamén se recollían unha serie de artigos no que se recopilaban experiencias, proxectos e aloxamentos universitarios de Europa, do Estado e de Galicia, ademais dun artigo de Xosé Lois Martínez Suárez, pax.121-141, intitulado “Estratexia de aloxamento universitario e UDC”, no que se dá conta da situación do aloxamento universitario na UDC e se denuncia unha situación absolutamente incompresible provocada polos convenios asinados entre o Concello de Culleredo e a Universidade nos anos 1993 e 1994, mediante os cales a Universidade renunciaba a construcción de equipamentos públicos para aloxamento universitario e favorecía os privados.

Do teor seguinte:

1.CAMPUS DA CORUÑA: CONVENIO UDC-CONCELLO DE CULLEREDO- RIALTA

En xuño de 1993, a UDC suscribe un Convenio Marco co Concello de Culleredo para potenciar a construccion de Aloxamentos Universitarios de iniciativa privada, no seu termino Municipal, no que o Plan Xeral de 1985 non tiña previsto este uso, relegando de facto a xestion para o desarrollo das Areas Residenciais previstas no PP-1991

Respondendo a unha solicitude da Sociedad Residencial Rialta SL propietaria de 39.820 m2 de solo en Culleredo (a antiga Canteira Prebetong) clasificados como Solo Urbanizable Non Programado “el ayuntamiento de Culleredo en sesiones plenarias de 19 de agosto y 29 de octubre de 1993, acordó conceder a RIALTA SL, los beneficios derivados del Convenio Marco…” entre a UDC e o Concello, e acorda calificar os terrenos para que poidan construirse aloxamentos universitarios declarando as edificacions necesarias de utilidad publica e interes social.

Tres meses despois, xaneiro 1994, a Comision Provincial de Urbanismo otorga “a la compañía Residencial Rialta SL la autorizacion…para la construccion de una Residencia Universitaria…” na ex canteira de Prebetong.

O 14 de xuño de 1994 na Casa Consistorial de Culleredo, os representantes do Concello, UDC e Sociedade Residencial Rialta SL asinan un convenio no que, entre outros aspectos, concrétase a construccion de aloxamentos universitarios en dúas fases cun total de 500 plazas, “asi mismo se compromete el Ayuntamiento de Culleredo a no autorizar ninguna otra instalacion de este tipo con destino a usos universitarios publicos hasta tanto la universidad no justifique esta necesidad y siempre reservando a favor de la Sociedad Rialta SL las primeras quinientas plazas”.

A xestion urbanistica do Campus central da UDC diseñada no PP-1991 sufre con esta iniciativa un cambio radical de rumbo: a politica de aloxamento universitario publico da UDC limitaráse á concertacion dos precios de 150 plazas en cuartos dobles (hoxe 175 plazas) polas que a UDC abona unhos 240.000 euros por curso academico de subvencion aos alumnos aloxados en algunha das plazas dobles ofertadas por Residencial Rialta, a quen o alumnado beneficiario deberá abonar a outra parte.


No longo proceso de construción da Residencia Universitaria Pública houbo actuacións que axudaron a que a esta residencia estea no proceso e resultado que agora quere darlle a Xunta. Convén lembrar a lentitude de Urbanismo do Concello da Coruña á hora de axilizar todos trámites precisos para a súa construción, a Consellería de educación para axilixar e resolver as expropiacións precisas, a dos propietarios de solo e os seus asesores coa súa política obstrucionista e de reivindicación de máximos, un sector da propia universidade que non tivo a sufiente valentía para resolver os asuntos que se foron presentando (mesmo algún membro do goberno da Universidade puxo proa ao proxecto) e a Consellaría de Vivenda que tampouco actuou coa dilixencia e afouteza que a situación precisaba. Todo este conxunto de factores e circunstancias troxéronnos até aquí. E, xa se sabe, cando esta deireita do PP goberna ten que dar satisfación aos poderes fácticos que a fixeron chegar ao poder, porque o pobo, tamén, se sabe, quere traballo e espetáculo!!!.

De aquí en diante seguiremos comprobando como o goberno municipal do PP vai tecendo todo un sistema de actuacións tendentes a entregar aos seus amigos negocios e máis negocios, aínda queda por saber como van resolver o problema do edificio de Fenosa, o Parque ofimático, O furado do Parrote, o caso Relámpago, a aprobación do Plano Xeral de Ordenación Municipal, o desmantelamento definitivo de Pena Moa e outros moitos asuntos, sobre todo de da carácter urbanístico. Eu xa o adianto: favorablemente aos intereses dos grupos de presión locais e non aos intereses da maioría social, mesmo aquela parte que os votou.

Tempo ao tempo!!!

ANA (PRIMEIRA POLA ESQUERDA): No pisote de Maripili son cinco e un can, onde Juan viven na miseria okupa e a Puri xa non lle collen máis ex-mozos no ático....a ver onde carallo acampo hoxe.....
ELENA (NO MEDIO): Vou facer como que chapo, a ver si non se dan conta de que teño camastro grande!!!!
UXÍA: A ver como lles digo aos meus puriles que conten conmigo ata final de 2020....mínimo!!!!!


Así está o patio, nenos!!!!

Á procura da esquerda soñada (a la recherche du temps perdu)

by Katangueiro

Temos tan interiorizado que vivimos tempos vertixinosos que damos quizais relativa importancia aos cambios que nos rodean. Somos tan relativistas coas nosas propias vidas que mesmo recoñecendo as enormes transformacións que estamos a vivir e notando o cercano alento da besta neocon azoutando Europa, dubidamos de todos os aires de cambio que prometan unha sociedade mellor. E iso que a nosa sociedade é manifestamente mellorable. Vaia se o é!!!!

O resultado das eleccións municipais do pasado 22 de maio, unido ao posterior resultado electoral no veciño Portugal, constatan que nesta crise hai unha Europa vencida e unha Europa vencedora. En canto a modelos, desde logo. En canto a Estados, vai por barrios. Adepende do amigo americano.

Pero do que non cabe dúbida é de que algo se está a mover entre unha parte farta da sociedade, formada basicamente por mozas e mozos sen espectativa, ou en espectativa de desesperanza, ben sexa nos depauperados países do Magreb, ben sexa na desenriquecida europa meridional. Habitan en nós eses aires de cambio dos que vos falaba e, pouco a pouco, semella medrar a idea dunha nova esquerda, máis social, máis adaptable ás transformacións, máis participativa e, polo tanto, horizontal. Máis modelo, tamén. Máis contrapeso e contrapoder. Unha esquerda que ofreza unha alternativa válida, viable e xusta. Caia quen caia. É disto do que se está a falar estes días.

O movemento d@s acampad@s cumpre un mes. Fóra da aparición de mensaxes contraditorias ou líderes de discutible coherencia, moito do que se nuclea arredor deste movemento que reivindica e practica o asemblearismo como fórmula diaria de entendemento é descontento social. Descreimento do modelo imposto. Esixencia de cambio profundo. Soberanismo individual, quizais. Un preludio do soberanismo colectivo. Este domingo teñen convocadas concentracións en todo o Estado. Aquí celebrarase en Santiago de Compostela. Haberá quen desconfíe. Eu fágoo. Pero o certo é que se hai quen demanda unha democracia real, haberá que ofertar tamén unha esquerda real, habida conta de que a dereita real xa habita entre nós. Será unha pedra de toque do que aínda queda do movemento inicial e servirá para calibrar, seguramente, o actual calado da protesta. As imaxes de acampad@s entorpecendo as investiduras dos novos gobernos son contraditorias. Por un lado, non. Por outro, sen embargo, si. Se acreditamos na vontade popular expresada, non. Se acreditamos que non se reúnen as mínimas garantías democráticas que a validen, si. En fin, que a Divina Pastora nos protexa...

Un día antes, o sábado 18 de xuño, celébrase na mesma cidade un Encontro Aberto para "escoitar, pulsar a opinión, debater, tomar nota, informar e informarse con todas aquelas persoas -militantes ou non do BNG e das súas correntes- cidadáns preocupados e preocupadas polo que está acontecendo", nas súas propias palabras. Este acto aberto vén impulsado desde o Encontro Irmandiño, a corrente do BNG liderada polo señor Beiras. Se ben semella inicialmente pensado para un consumo interno arredor da crise do proxecto nacionalista no noso País, está a dar cabida a persoas de todo tipo simplemente PREOCUPADAS, pero non rendidas. Sei que o Pacotrón andará por alí. Que a Divina Pastora nos ilumine....

Hai poucos días apareceu tamén un manifesto impulsado por unha vintena de persoas comprometidas coa esquerda política e descreídas da esquerda actual. Coñecido como Iniciativa BenComún, o manifesto aposta por "reactivar a participación cidadá na esquerda nacional". As adhesións a este texto inclúen militantes do PSOE e do BNG, así como exmilitantes e persoas de variada adscrición. Anuncian un acto aberto para o próximo 2 de xullo, tamén en Santiago de Compostela. Que a Divina Pastora nos ampare....

Estase a mover polas redes un documento chamado Declaraçao Galega de Soberanía, cun importante apoio recollido, especialmente do disgregado mundo independentista e de certa intelectualidade nacional. Para min que toda soberanía colectiva debe partir da soberanía individual, a que nos debe permitir vivir, e vivir ben, totalmente afastados dos modos de consumo e das ataduras económicas que se nos queren vender como modelo correcto ou, cando menos, o menos malo dos modelos. Galicia pode ser independente e Núñez Feijoo o seu Presidente. Os cambios que se queren son, quizais, máis profundos. Que a Divina Pastora nos colla confesados....

E todo isto aquí, ao lado da nosa casa. Hai un referente novísimo, de esquerdas, frontista e soberanista no caso de Bildu que non pasa desapercibido. Está por ver o que a Divina Pastora nos depara.....

NOTA: Divina Pastora: grupo de vivendas situado no barrio coruñés da Agra do Orzán. Estas vivendas "baratas" deron saída á crecentísima demanda proveniente da poboación rural trasladada ás cidades, especialmente a partir dos anos setenta. Podedes ver esta estupenda foto de aquí tomada desde a Ronda de Outeiro!!!

Carlos Negreira e Millán-Astray: Vuelve el Hombre

Reproducimos, con ou sen "cubrición" mediante, este artigo publicado o 11 de setembro de 2009. Vexan, vexan que agoireiros somos!!!!! Nótese que este texto é o que se pode ler en terceiro ou cuarto lugar de buscardes en google biografía Carlos Negreira. Hai que tirarlle das orellas a alguén, certamente.....A entrada orixinal está por aquí mesmiño.....cos seus comentarios do momento....Ai...que tempos....


Resulta altamente interesante comprobar cómo a ideoloxía fascista española, o franquismo, tamén chamado nacional-catolicismo, sigue atrapando a xeneracións enteiras de españois de todo tipo e condición. Supoño que serán os seus eternos valores morais....valores que eu aínda non vin pero que andarán por aí mesmo, coño, que son xente de misa!!!!!!
A última das últimas é a que nos acaba de regalar o candidato a Alcalde de La Coruña (con ele, claro, que en gallego es una vulgaridad!!!!) Don Carlos Negreira coa súa bizarra defensa da figura de José Millán-Astray, apelando,iso si, ao seu....CORUÑESISMO!!!! Ben. Cando menos de nacimento.

Efectivamente, este alcaldable opina que Don José Millán-Astray foi un home de pro....que qué será iso de pro....pronazi? profascista? protestón? Prometeo?????...así que TODOS A SALVAR A ESTATUA DO FUNDADOR DA LEGIÓN ESPAÑOLA!!!!!!

Pero o caso do Don Carlos non é nin único nin aillado. O líder popular coruñés sigue a estela de outros prohomes que o precederon na defensa dos fascistoides....Qué emperre!!!!! PARA CANDO A XUSTIZA LLES DÁ UN TOQUE POR APOLOXÍA DO TERRORRISMO????

A todo isto, e para colmo de males, hai que aturar a BASURAZA de ver cómo se aproveita dunha muller, coruñesa tamén, que non atopou escola infantil para os seus dous xemelgos. Tan só para un. POIS NADA, NADA, que llo diga a Carlos Negreira, que lle diga que cántas escolas infantis construíu a Xunta, a que ten as competencias, na nosa cidade??? Qué pasa coas que aprobou o anterior Goberno Galego??? Que pregunte, que pregunte, e que se informe antes un pouquiño, se quere evitar que o seu gran problema non sexa empregado por "aguiluchos" para expresar outros intereses.

UNHA VERGOÑA!!!!!


Reconozco que me calenté un poquito.....es que me sale el Lacoruñesismo por los poros...a flor de piel!!!!

Pero é que o fundador do Partido Popular xa se ten manifestado abertamente a favor do que significou o réxime franquista.....do que el formou parte, claro. E que parte, oighan!!!!



Si fuera usted un hombre....yo le......!!!!!!

Tamén resultaron moi apreciadas as manifestacións de Mayor Oreja, recordado por combater o terrorrismo de ETA e defender, ao mesmo tempo, a calidade de vida e tranquilidade que se respiraba con Franco!!!!!


Hombreee....je je je.....yo en esas declaraciones me refería, más bien, a algunos de nosotros...que vivíamos de puta madre, eso es cierto. Nunca quise hacer referencia a los rojos ni separatistas...esos no, como es comprensible....



Eeeeeiiiiiii...mei amici!!!!


Por último, una pregunta:

QUERES QUE CARLOS NEGREIRA SEXA O PRÓXIMO ALCALDE DA CORUÑA????
POIS XA SABES....NON VOTES......ELES SI QUE VOTARÁN!!!!!!!!!!!!


A ver a ver...que todos temos pasado, home, e é de bos cristiáns perdoar....aos que mandan!!!!!


Abur yogur...Boa finde!!!!

Demolición e silencio

by Pacotrón

Non, non estamos a falar do edificio Conde de Fenosa. Ese non se vai tirar. Xa está Don Carlos o Benefactor atarefadísimo atendendo ao clamor social que pide a súa legalización. Falamos de políticas de incidencia social, como son a igualdade, a mobilidade, a participación, o emprego ou a promoción do galego. Comecemos por esta última.

Xa sabíamos que en tempos de bonanza económica a promoción do galego sobraba, xa que do que se trataba era de abrirse ao mundo, globalizarse. E non entendo por que non se podía un globalizar en galego cando un si que se pode globalizar, poñamos por exemplo, en luxemburgués. Agora que estamos en crise, tampouco resulta acaída a promoción do noso idioma. Seica é un gasto innecesario. Hai que aforrar para que a banca recupere o seu ritmo (natural) de enriquecemento indecente. Iso si que importa.

Tamén sabíamos que a igualdade sobra na casa popular. En tempos de bonanza é inútil, pois todos os españois e españolas somos iguais ante a Lei e só se miran os méritos persoais (?). En tempos de crise é aínda máis inútil, porque todos e todas somos iguais, claro, pero hai uns máis iguais que outros.

Que o emprego se asocie á empresa e a participación cidadá tamén é só un pálido reflexo ideolóxico que se lles escapou entre os dedos. Hoxe sabemos que os beneficios empresariais non son sinónimo de creación de emprego, se non todo o contrario. Aí temos o caso Telefónica ou o caso das nosas antigas dúas Caixas galegas: canto máis gañan máis recortan...ou era ao revés????? Sobre a participación diremos que se nos pretende facer "partícipes" dese modelo económico neocon. Que bonito!!!!

E mira que xa estábamos advertidos sobre as políticas de mobilidade deste novo goberno municipal. Quitarán bolardos e carril bus??? Voltarán os bugas de caché para estacionar sobre a beirarrúa de San Andrés, como sempre foi tradición???? Qui lo sá....

E sempre ese silencio cómplice nuns medios de comunicación que ocultan a gravidade do recorte. 

Ai...tantas e tantas cousas que desaparecerán como bágoas baixo a chuvia...

DON CARLOS: Hombreeee.....si llueve un poquitito siempre puedes llevar paraguas...hasta que escampe!!!! Jijijijijijijiji....jito...........(que no me pregunten por la cubrición...que no me pregunten por la cubrición...por Dios!!!)
SEÑOR SENTADO Á DEREITA DO BENEFACTOR: Pero qué picaruelo es usted, Don...

Dous vídeos imprescindibles

Por recomendación da Msarkadina e dunha amiga combatente insurrecta que habita na área metropolitana coruñesa deixámosvos estes dous vídeos, moi diferentes entre si pero IMPRESCINDIBLES. O primeiro é unha visión humorística pero real do que ocorreu en España nestes últimos anos. O segundo é de máis fondura e ámbito internacional. Está realizado en 2006 e fala do que estamos vivindo actualmente. Entre outros, aí está Galeano...

Noutra orde de cousas, podemos confirmarvos a entrada no equipo de Katanga Koruña dun novo colaborador. Chámase Navia e pronto, moi pronto, teremos máis novas del. Benvido Navia...de Suarna????


El orden criminal del mundo from Turkestana on Vimeo.

Máis sobre o absurdismo

by Pacotrón

Onte celebráronse en Portugal novas eleccións. Veñen convocadas a raíz de non ter podido o Partido Socialista de Sócrates sacar adiante os seus orzamentos do Estado para 2011. A imposibilidade de acadar acordos parlamentarios -que sumasen unha maioría responsable de cara a sacar ao conxunto do país da delgada liña vermella que separaba a fin de ano aos estados "rescatables" dos estados "solventes"- provocou a dimisión do señor Sócrates, convocatoria electoral incluída, e a entrada de Portugal no fondo de rescate europeo. Aquel día o Sócrates compareceu ante a prensa absolutamente abatido, en tanto o principal partido da oposición, o PSD (o noso PP), celebraba a caída do goberno socialista, celebración que non se viu empañada pese a que isto supuña entregar o país aos ditados dos mercados e empufarse socialmente por décadas en tanto a banca, outra vez, desentendíase completamente da desfeita global. É curioso o destes neocons...moito presumir de patriotismo e tal e pascual e non lles dá grima axudar a arruinar a todo o Estado con tal de sern os novos gobernantes, como acaba de acontecer. As celebracións de onte pola noite nas sedes do PSD non semellan razoables, se atendemos á terrible situación na que se atopan os cidadáns e cidadás portugueses. Que está pasando? Pois que a dereita, máis extrema que nunca, avanza ao galope desta crise, tomando aldeas, cidades e países, arruinando economías e recortando os dereitos do que se deu en chamar "Estado do benestar". Xa o dixo Rajoy: "En España tendremox el extado de bienextar que podamox", ao que lle falta finalizar con "que podamox conxentir lox que creemox que el beneficio emprexarial extá por delante del conjunto de prioridadex xocialex". Claro. E en Portugal, onde máis que no Estado de benestar vivíase no Estado de estar e punto, estes recortes serán aínda máis dorosos para o conxunto da depauperada cidadanía.

A poucos días de investirse as novas corporacións municipais e autonómicas, a tónica española non dista moito da que sacudiu Portugal en meses precedentes. Son tais as ansias de destruír ao adversario que goberna que non se dubida en poñer a economía ao borde do abismo. Como se non se entenden as diferentes declaracións de futuras e futuros concelleiros/as e deputadosd/as poñendo en dúbida a solvencia das institucións públicas e mesmo a súa capacidade real para pagar nóminas se aínda non tomaron posesión nin dispoñen, como recoñecen sen rubor, de suficientes e actualizados datos sobre o estado real das contas? Fixádevos, en Castilla-La Mancha a señora Cospedal pon en dúbida o pago de salarios para logo indicar que iso vaino amañar o PP, entre outras cousas, privatizando a TV pública. Ah, xa....

Na Coruña, un concelleiro electo (Flores) adianta graves problemas financeiros que, literalmente, se inventa, xa que este home non pode coñecer as contas de cada departamento ata que vaian tomando posesión el e os seus compis. Úlome privatización de servizos sociais...

Como molo!!!!!

É que este absurdismo que nos rodea, tan destrutivo, pode acabar estalándolles na cara. Temos un exemplo moi claro no caso dos pepinos. Morre xente en Alemaña e desde o seu goberno conservador apúntase a España e á agricultura ecolóxica, orixe desta doenza. De novo, penosas noticias relativas ao noso Estado katangueiro que parten do todopoderoso e solventísimo Estado Alemán. E van....Pasados os primeiros días é tan evidente que hai doentes que non consumiron eses produtos que as perdas do sector hortícola español son tamén as perdas do sector hortícola alemán. A xente deixa de comprar froitas e verduras ata que non se aclare o enredo, e deixa de comprar todas. O tiro pola culata, pero a operación global era de medo: liquidar o cada vez máis potente mercado agrícola ecolóxico español, poñer ao partido gobernante nunha situación económica e anímica insostible, facilitar e acelerar a chegada do señor Rajoy á Moncloa e conseguir, ao final, que España sexa rescatada polos bancos alemáns. Ole. Aos populares válelles con tal de mandar canto antes. Ademais, apúntase ás Autonomías como apuntaladoras do déficit. Que listos!!! Os bancos e Caixas hai que salvalos e proveelos. As Autonomías hostias.

Échevos o que nos ten o absurdismo, que cambian os significados das palabras ao seu antollo e alteran a sintaxe con mentiras e medioverdades moi acaídas aos seus tradicionais intereses. Así, chámanlle Fondo de Rescate a o que é un Fondo de Secuestro da economía de todo un Estado, literalmente. Falan de servir ao pobo, á xente, e liquídase o estado de benestar en aras da salvación dunhas entidades financeiras que, de certo, non gañan o que queren ou desexaban pero que REALMENTE NUNCA ESTIVERON EN PERIGO. Ou é que credes que os directivos de CaixaGalicia e Caixanova, agora reunidos "Géiper" tiveron en algún momento desta crise problemas de solvencia ou liquidez???? Viron acaso gravemente mermado o seu patrimonio??? 

Continuará...seguro.

PASSOS COELHO: Jijijijijijijiji....aaaaaaiiiiiii...... Juajuajuajuajuajuajuajuajua!!!!! Como molo!!!

Revisionismo histórico (Se eles poden, Msarkadina tamén)

by Msarkadina

A Real Academia de Historia vén de gastar 6,4 millóns de euros nun tochazo co que nos intentan persuadir de que Francisco Franco Bahamonde NON FOI UN DICTADOR ou que José María Aznar perdeu as eleccións xerais de 2004 porque o PSOE manipulou á xente a conta do desastre do Prestige (galegos, galegas: Non temos nada que dicir?). Nin unha palabra para as persoas represaliadas desde 1939 a 1975 (por non falar da xente que padeceu a ominosa Ley de Vagos y Maleantes de 1954, máis coñecida como “La Gandula”, reforma da lei republicana de 1933, pero moito máis represiva e opresiva). Ole, ole y ole.

¡Viva el orden, viva el Rey, viva España y la ley!

Dado que o disparate paréceme moi caro postúlome para facer un revisionismo acorde cos tempos: políticamente correcto e moi, moi amable. As miñas tarifas son moito máis económicas e cito as miñas fontes. Neste caso, "Platero y yo". Unha das miñas avoas, cando se lle acabaron os epítetos, deu en chamarlle "Mula Francis" (un personaxe cinematográfico moi famoso nos anos 40-50). Para non ferir sensibilidades eu prefiro comparalo con Platero, o burriño que creou para a literatura Juan Ramón Jiménez. Xa que nin abrimos un libro (xógome unha man a que haberá quen crea que isto vai polo grupo “Platero y tú”) e xa que nin vemos o Barrio Sésamo vai sendo hora de que alguén poña as cousas no seu sitio ("Niños, niñas: hoy vamos a explicaros la diferencia entre democracia y dictadura). Eu non estudei historia pero para o revisionismo este, tanto ten. Neste tudo-vale a miña interpretación vale tanto como as demais:

“Franco es pequeño, peludo, suave; tan blando por fuera, que se diría todo de algodón, que no lleva huesos. Sólo los espejos de azabache de sus ojos son duros cual dos escarabajos de cristal negro. Lo dejo suelto y se va al prado, y acaricia tibiamente con su hocico, rozándolas apenas, las florecillas rosas, celestes y gualdas... Lo llamo dulcemente: 'Franco, Franco, Franco?', y viene a mí con un trotecillo alegre que parece que se ríe, en no sé qué cascabeleo ideal...

Come cuanto le doy. Le gustan las naranjas mandarinas, las uvas moscateles,todas de ámbar; los higos morados, con su cristalina gotita de miel... Es tierno y mimoso igual que un niño, que una niña...; pero fuerte y seco por dentro, como de piedra. Cuando paseo sobre él, los domingos, por las últimas callejas del pueblo, los hombres del campo, vestidos de limpio y despaciosos, se quedan mirándolos:
- Tien’ asero (Tiene acero)".


Algunha conclusión (ó chou), que non estamos para moita leria:

1.- Non foi unha dictadura senón unha dictablanda.

2.- Franco era a reencarnación humana de Mimosín antes de que existise Mimosín.

3.- Houbo xente que o viviu con normalidade e naturalidade, como a familia Mayor Oreja (Jaime Mayor Oreja dixit en 2007, cun par).


Os absurdistas

by Katangueiro

A nosa sociedade actual non está baseada nun sistema, como adoitan confirmar e reafirmar os diferentes medios transmisores de ideoloxía cos que contamos. Efectivamente, vivimos e padecemos un diasistema, isto é, unha serie de sistemas que entran en relación entre sí, formando un conxunto que non constitúe unha sociedade unitaria (é dicir, un sistema coherente), senon variable (nos aspectos social, político, económico, cultural e xeográfico) e en cambio constante. A crise actual non é unha crise dun sistema, senon a crise global do diasistema, do conxunto do suposto modelo que nos conduciu ata aquí. Tentarei explicalo dun modo sinxelo.

Se estivésemos vivindo unha única crise económico-financeira, tal e como se nos vende, non sería complicado ir recuperando o emprego destruído ao ritmo, canto menos, da recuperación de beneficios por parte de banca, multinacionais e empresas estratéxicas (enerxía, telecomunicacións, ...). Isto non só non está a ocorrer. A actitude fanática de Telefónica pretendendo deixar sen emprego a 8.000 traballadores e traballadoras tras un ano de beneficios récord e primas a directivos que supoñen XA o 25% do gasto total de persoal non se pode explicar apelando simplemente á usura e/ou falta da máis mínima sensibilidade social ou compromiso empresarial destes directivos. Non ten sentido, é absolutamente absurdo, desfacerse dun número tan importante de persoas quen, co seu esforzo, traballo ou dedicación, son ás que se lles deben eses beneficios. Non ten sentido presentarse ante o conxunto de cidadáns tan abertamente enriquecidos e por enriquecer e cunha mensaxe ben clara: a recuperación dos beneficios non vai supoñer máis emprego -de feito pode supoñer menos aínda- polo que toda resistencia, toda esperanza ou toda confianza no "sistema" é fútil. O ludópata precisa xogar máis cando vai perdendo, movido pola ansia de recuperarse, pero ao tempo máis xoga cando máis gaña. Non é un sistema con resultados obxectivos. É unha permanente fuxida cara adiante ata acadar a destrución e o absurdo.

Se estivésemos vivindo unha única crise económico-financeira non se explicaría que o Estado aplicase recortes sociais de toda índole, argumentando falta de liquidez ou insostinibilidade do sistema social, se non fose para adicar TODOS ESTES RECURSOS á creación de emprego. Como tod@s sabedes, os cartos estánse a destinar a axudar indefinidamente ás entidades financeiras, ben sexa a fusionarse, reconvertirse en bancos ou a cubrir as súas operacións especulativas agora en risco, polo que nos son comúns. A maior abundamento da nosa argumentación, os cartos insuflados nas entidades están a servir para liquidar oficinas e destruír máis emprego. Contraditorio, non? Ou absurdo.

Se estivésemos vivindo unha única crise económico-financeira onde a única opción recomendada desde as diferentes institucións públicas e privadas europeas sexa a salvación do euro a toda costa, como entendemos entón as terribles condicións de rescate impostas a estados que, como é xa de facto o caso de Grecia, non serán quen de facerlles fronte provocando que a única opción posible sexa definitivamente a súa saída do euro ou empeñarse ata tal punto que sexan preciso varias xeracións de "empeñados" que, á súa vez, lastrarán as propias posibilidades de recuperación do conxunto da súa economía? Preténdese a mesma estratexia para os casos de Irlanda, Portugal e, nun futuro próximo, España? É por isto que xa hai "informes" que advirten dun posible rescate de España en caso de que Grecia decidise saírse do euro ou deixar de pagar a débeda contraída no seu rescate xa que, de producirense calquera destas situacións, España tería auténticas dificultades para "colocar" os seus bonos? É absurdo.

Se estivésemos vivindo unha crise económico-financeira, como é posible que as grandes decisións macroeconómiocas continúen nas mesmas mans que, coa súa conduta insensata, provocaron este derrube antolóxico das bases sobre as que se viña sustentando o modelo económico capitalista dominante? Se hai dous-tres anos falábase de atar en corto os mercados, como é posible que sexan estes os que nos teñen a todos atados en corto?

Non, queridas amigas e amigos. O diasistema enteiro está en descomposición. As protestas do Magreb, as acampadas en España e, agora, o efecto contaxio en Europa proban que, máis aló de diferenzas importantísimas entre uns lugares e outros, entre unhas sociedades e outras, estase espallando a idea de que isto, efectivamente, non funciona e que as transformacións non poderán chegar da man dun sistema político, o de aquí ou o de alá, que é visto como lastre, como corpo morto que nos arrastra nunha espiral de egoísmo e ambición que nos conduce a todos ao abismo. Así é como é visto pero non como debería ser. O propio sistema cultural no que nos criamos está agora desfasado ante as novas realidades que trae a globalización. Os traballadores de telefónica vítimas do anunciado ERE teñen máis en común con aqueles universitarios e universitarias musulmáns que se prepararon para unha vida mellor, para pilotar o progreso nas súas sociedades e que teñen, a cambio, dificultades para traballar no que menos se paga cando non a imposibilidade absoluta de acceder ao mercado laboral que cos propios directivos de Telefónica aos que fixeron gañar tantos e tantos cartos. Así están as cousas, non é que o diga eu...por desgraza, pero é absurdo.

O sistema social (educación, sanidade, asistencia, dependencia, conciliación...) está tan atacado que pronto deixará de ser un sistema. A privatización daquilo que nos é máis común e necesario é xa unha evidencia. As eleccións celebradas ao longo de Europa toda indican un grave xiro social cara á dereita, favorecendo precisamente a quen máis se sinalou na defensa das bondades do modelo neoliberal dos neocons. A economía diaria está sumida noutra espiral de despropósitos: non hai nin lei nin criterios no mercado. As multinacionais abren e pechan ao seu antollo, destruíndo emprego por capricho. A sociedade, que de estar formada por cidadáns está pasando a ser de consumidores, non achega máis criterio que o da exaltación da novidade. O consumo, ademais, continúa a ser irracional e só atopa freo en canto hai familias completas pasando graves dificultades económicas. O medioambiente non está entre as principais preocupacións nin tan siquera despois do máis grave accidente nuclear da historia. Para colmo, como en "Esperando a Godot", unha parte importante da sociedade suspira polos tempos da burbulla inmobiliaria esquecendo, non sei se propositadamente, que esa é precisamente unha das razóns de atoparnos onde estamos. É absurdo, claro, pero este absurdo resulta dramaticamente máis real que o que nos veñen contando a diario os medios de comunicación maioritarios.

Hai medo, e o medo imposibilita o cambio. Tomarás consciencia? Tomarás partido?

Ai....canta frustracción absurda e cruel!!!!!! (VER ARTIGO EN MARDOORZAN.COM)

Deconstrucións Negreira

by Manolo en mardoorzan.com


Interpretación libre do programa electoral presentado polo Sr. Negreira Alcalde da cidade da Coruña e vindeiros logros tanxibles e transparentes do seu “Cambio eficaz”.

- Vai rematar co paro en menos do que canta un galo, pois ten unha política de creación de emprego tan ou máis sofisticada e eficiente que a do seu mentor o Sr. “Feixón”(traducido do español).

- Vai pechar e rematar coas grandes áreas comerciais e facer que o pequeno comercio comece a recuperar o esplendor doutros tempos e gañar cartos nun abrir e pechar de ollos.

- Coa súa política de aparcamentos disuasorios, o soterramento de vías, a dupla e tripla fila e a retirada de bolardos vai solucionar o problema do tránsito nun santiamén.

- Ao non haber carril bus e circular por riba desa dupla e triple fila, os autobuses van ver reducidos os seus tempos medios de chegada nunha media hora, como mínimo!

- Os mozos e mozas van deixar de facer botellón porque, agora si, comprenderon que esta práctica é moi prexudicial para a súa saúde.

- O edificio Conde de Fenosa, a reversión polo caso “Lóstrego” e o caso do Parque Ofimático van ser resoltos pola arte do birle o birloque.

- O furado do Parrote vai ser resolto dun modo limpo, non contaminado nin especulativo e procurando o ben para o patrimonio e a cidadanía, e axiña será un mal soño para todos os coruñeses e coruñesas.

- Ao final de ano, coa contratación dos homes do frac, dos homes da gaita…, terá cobrado todos os cartos do morosos do Concello.

- Como se considera un seguidor de Sir Paco Vázquez o urbanismo vai recuperar o esplendor doutrora e os dentes de serra serán só un recordo. A defensa do patrimonio será un eixes cardinal da súa actuación. Os axentes da propiedade inmobiliaria e os promotores que se boten a tremer, porque a protección da legalidade e disciplina urbanística terá un tratamento insubornable.

- Que se preparen os nostálxicos do franquismo porque Millán Astray e demais franquistas serán tratados como se merecen.

- O depor recuperará a vindeira tempada a súa condición de equipo de primeira división, porque a política de creación, cubrición e fomento de espazos deportivos fará que a canteira do Barça sexa só unha nimiedade en comparanza coa nosa. (LER MÁIS)