"Agardando polos bárbaros", by Konstantinos Kavafis

Unha colaboración by Msarkadina


POEMA AGARDANDO POLOS BÁRBAROS, DE KONSTANTINOS KAVAFIS

Qué agardamos agrupados no foro?
Hoxe chegan ós bárbaros.

Por qué está inactivo o Senado
e inmóbiles os senadores non lexislan?
Porque hoxe chegan os bárbaros.

Qué leis votarán os senadores?
Cando os bárbaros cheguen darán a lei.

Por qué o noso emperador deixou o leito
ó romper o día
e na porta maior agarda agora sentado
no seu alto trono, coroado e solemne?
Porque hoxe chegan os bárbaros.
O noso emperador agarda para recibir
ó seu xefe. Ó que lle fará entrega
dun longo pergamiño. Nel
escritas hai moitas dignidades e títulos.

Por qué os nosos cónsules e pretores visten
as súas togas vermellas, de finos brocados;
e locen brazaletes de amatistas
e refulxentes aneis de esmeraldas espléndidas?

Por qué ostentan bastóns marabillosamente cincelados
en ouro e prata, signos do seu poder?

Porque hoxen chegan os bárbaros;
e todas esas cousas deslumbran ós bárbaros

Por qué non acoden coma sempre os nosos ilustres oradores
a brindarnos o chorro feliz da súa elocuencia?

Porque hoxe chegan os bárbaros
que odian a retórica e os longos discursos.

Por qué de súpeto ese desacougo
e movemento? (Cánta gravidade nas caras).

Por qué baleira a multitude as rúas e prazas
e sombría volta ás súas casas?

Porque a noite cae e non chegan os bárbaros.
E xente chegada desde a fronteira
afirma que xa non hai bárbaros.
E qué será agora de nós sen bárbaros?
Quizais eles foran unha solución, despois de todo.