In dependentia summa!!!!!!!

by Pacotrón

En comentarios dirixidos á anterior entrada (a min, isto do "post" sóama a post-ín!!!), a nosa comentarista e sen embargo coleguilla Msarkadina recomendounos unha nova da Voz de Galicia que viña a conto da resistencia dalgúns concellos gobernados polo BNG a privatizar servizos sociais. Esta última nova, recomendada por Pacotrón (ese mamífero bípedo implume), dicía o seguinte:

"Alcaldes del BNG boicotean la privatización de servicios sociales sin ceder las residencias

Los regidores alegan que el convenio con el Consorcio estipula la "gestión pública"

Msarkadina remitíanos, pois, a ésta outra....

RADIOGRAFÍA DE LOS SERVICIOS SOCIALES

El caos en el servicio deja a decenas de discapacitados sin transporte especial

...que ten que ver ou non ten que ver, como vexades vós, que eu xa vexo de sobras!!!!

Estas dúas novas trouxéronme á memoria unha discusión que tiven cun rapaz a conta da súa aboa, unha muller recén xubilada (65 anos) con menos de 400 euros. O rapazolo, dunha vila costeira, xustificaba a paixón da súa gran mamma por Núñez Feijoo co argumento tan manido de "a ver cómo vivía Zapatitos con menos de 400 euros!!!".

Nun primeiro instante (intre, que diría Albor), acollín con simpatía o comentario dicindo: "home, ou Núñez Feijoo ou Rajoy, ou ti ou eu ou calquera....".

Craso erro. O rapaz vomitou toda a xenreira dereitosa da súa aboa contra os ilusos rojitos que ían arruinarnos a todos coas axudas sociais aos, literal, "neghros, xitanos, colombianos e mulleres maltratadas".

Ante este insólito e, á par, terrible comentario, descarguei, á miña vez, toda a miña xenreira rojita. Fun malote, seguro. PREGUNTEILLE QUE CÓMO ERA ISO DE QUE UNHA MULLER DE 65 ANOS COBRASE TAN SÓ 300 E TANTOS EUROS. "É que é non-contributiva", dixo. "Ah", dixen eu. "Nunca cotizou ao Estado", engadín. "E vive en casa propia?", perguntei. "Si, e máis ten un piso na Coruña. Paghounos co seu traballo, eh??", rematou chulescamente o irreverente raparigo.

"Vale", respondín armándome de paciencia. "Os meus abós, os dous que aínda viven, cobran pagas contributivas, polo que suman entre os dous un montante que lles permite vivir dignamente. Sen tolemias consumistas pero sen privarse dun filete. Viven en casa alugada, claro. Toda o tempo que puideron cotizaron, e pagaron impostos. Claro, así non puideron aforrar moito. Tiveron tres fillos".

O rapaz fitoume estrañado, como sen comprender por qué lle contaba iso. O rapaz levaba o peiteado de Cristiano Ronaldo, un brinco de diamante e un carro tuneado (Renault Clio azulón con faldóns de fibra de vidro).

"Non o pillas?", pregunteille. "Non, neno. Ti verás...", respondeu. "Moi sinxelo, chorbo. Os meus abós, que cotizaron e pagaron impostos, sempre votan esquerda. Mesmo votan "Zapatitos". Valoran o esforzo cotizante que realizaron e o esforzo cotizante colectivo actual. Por iso non poden ver diante a estes "señoritos" populares como Rajoy ou Núñez Feijoo. Os meus abós cren na Lei de Dependencia e nos servizos sociais públicos e universais. A túa aboa viviu da trapallada social. Isto é, eu, que son listísma, non pagho impostos, non pagho seguridá social e non pagho nada. Por que unha muller de 65 anos NON TEN EXCUSA PARA NON TER COTIZADO NADA E, en cambio, TER COMPRADO CASA E PISITO!!!!!! Isto non é España anos 50. Isto é Europa, amiguete!!!!",. Para daquelas, eu xa me imbuía do espírito de Leónidas. "Por iso, a túa aboa é de dereitas", rematei. "Por que non cre no esforzo social colectivo. Por iso, agora ten menos de 400 euros de pensión, e graciñas, neno, que con Franco non había pensións non-contributivas, que as puxo Felipe...un sociata!!!!! (...e que me vexa eu dicindo isto, que son anti-Felipista...)". "Un rojete", remarquei e dei por rematado.

Xa vos dixen que fora malote.

O certo é que resulta evidente que en Galicia existe unha minoría moi maioritaria que é como esa señora (unha santa, non o dubido). Unha minoría maioritaria a quen non lle importa unha merdalla que quiten axudas a libros de texto -total, non teñen que estudar-, que retiren a atención sanitaria de tarde -total, non estou enferma-, que privaticen servizos públicos -total, sempre me busquei a vida e, se fai falla, vendo o piso da Coruña-, ou que non se aplique a Lei de Dependencia -total, para que leven as axudas os neghros, colombianos, xitanos ou as maltratadas esas....-. Si, ou os meus dous abós, que están agardando unha resposta da administración. Si, eses que cotizaron solidariamente e que son rojitos. Eses que cren no futuro. A aboa do meu coleguilla, sendo moitísimo máis nova que eles, só cre no pasado.

Ensinanza moral: nun País de trapallada é normal que gobernen os trapalleiros. O insólito sería que gobernasen os meus abós!!!!!!!

Saúdos e bon nadal..........katangueiro!!!!!

KATANGUEIRA: Mira, neno. Se queres revolución, xa sabes, e se queres ser malote, tamén sabes.....Ti, como Moncho es mucho: tú ya sabes!!!!!!!! Felices festas a toda Katanga!!!!!!

Aportación do Katangueiro:

FELICES FESTAS (xa tiña ganas de colgar isto)!!!!!!!

Megalomanía

Segundo os crónicóns protocoruñesistas dos sectores máis cóncavamente alcanforados deste marinedo espazo urbano, resulta evidente (ou invidente) que vivimos nunha cidade que rivaliza en estulticia ao tan sonado e bíblico suceso de Sodoma e Gomorra, que xa vistes no cadro superior cómo remataron a súa historia ben particular.

Efectivamente ou, como diría Lauren Postigo, efestinnavente, a nosa cidade é un lugar onde campan ás súas anchas todo tipo de prostitutas e narcotraficantes. Especialmente perto das zonas residencias de máis rancio abolengo. Onde os drogodependentes (uséase yonkarras) marcan o compás horario do devir cidadán nos nosos barrios. Onde o conxunto da nosa insana mocidade vive atenazada polo alcoolismo e a barbarie que lles provoca -e que eles mesmos provocan-. Onde os universitarios, piares e fortalezas da nosa civilización vindeira, teñen menos futuro vital que Chenoa no Festival de Benicassim teloneando a Primal Scream. Un temible lugar onde as raparigas de doce anos, non ben abandoada a súa confortable nenez, adícanse a esnifar cocaína polas cafeterías coruñesas máis internacionais. Onde os fluídos corporais humanos máis sólidos dispútanse o seu espazo cos clásicos restos caninos e/ou gatunos. Unha hecatombe.

Nesta dramática instantánea podemos observar un grupiño de universitarias celebrando o botellón de fin de ano....que non de curso. Veremos se a finais de xuño non hai que quentarlles as nádegas polos seus pésimos resultados académicos!!!!!

Qué podemos, pois, facer nós. Cidadáns de a pé, e grazas. Simples cotizantes abourados ante tamaña bacanal de orxías desenfreadas. Qué facer para non comprometer á nosa actual infancia e rachar, dunha vez por todas, con esta espiral de despropósitos social-nacionalistas (que non nacional-socialistas)?

A resposta é ben doada. Debemos confiar nos nosos líderes político-espirituais. Unha sorte de espectros procedentes das cavernas da dereita máis reaccionaria que, unha vez máis, semellan dispostos a outro novo sacrificio pola nosa Coruña, xa que non pola patria única e indivisible.

Debemos confiar nos representantes veciñais que aproveitan calquera acto delictivo, mesmo o roubo dun bolso, para alertar á poboación máis sensible sobre o terrible e palpable aumento da inseguridade cidadá e, sinaladamente, dos intentos de agresión sexual atribuídos sen rubor ao botellón, os afters e á connivencia dos nosos representantes públicos no Concello.

Precisamos ser salvados. E se hai un home na Coruña capaz de dar remate a tanta desventura, ese é Carlos Marcos -líder preclaro de Unión Coruñesa- habida conta de que o partido no que militan os representantes veciñais máis "preocupados" xa goberna as institucións galaicas, e semella que sen resultado aparente. Sen resultados positivos, quérese dicir.

Este home si que acerta a dar coa auténtica orixe do problema. Da catástrophe, en sentido greco-latino. A perda dos valores morais máis íntimamente relacionados co sentir da alma nosa está directamente relacionada coa perda do L de A Coruña. L de liberdade. L de localismo malentendido. L de lisérxico. L de lambón e L de lumbago, que é o que me produce esta xentiña!!!!!!!

O clásico e pragmático espírito coruñés-ista achega unha novidade que , a ben seguro, non tardará en ser imitada no mundo todo de por aí adiante: se apoias á nova campaña a favor da reposición do L no nome da nosa cidade, este prohome agasallarache a ti e a todos nós cunha bonita e elegante botella de aceite de oliva....virxe, por suposto, co lema da campaña. Príngate por La Coruña, podería ser.

Pringados.....nós.

Estes últimos días lembreime da que foi durante moitísimos anos a obra literaria máis breve da historia. Trátase dun relato de Augusto Monterroso. Di así:

"Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí".

Visto o visto, na miña cabeza veu soando como segue:

"Cando se acostou o dinosaurio, Carlos Marcos xa estaba alí"

COCHESE: Que no cunda el puto pánico, joderyá, que estoy aquí para protegeros....y traigo el equipo completo!!!!!

Bicossssss katangueirossssss!!!!!!!

Abarrote no Parrote: A Coruña imposible?

Para todos os coruños de pro non hai lugar máis emblemático e marinedo que O Parrote. Por aquí pasearon (e paseamos) todas as parelliñas de namorados da nosa megaurbe....e mesmo en tempos poderías ter visto a Don Millán-Astray, coruñés de pro tamén, acompañando da manciña a algún futuro político local conservadorcillo!!!!

Por todo isto, resúltanos altamente gratificante e mesmo emocionante poder contemplar (e soñar) cun Parrote tal e como nolo presentan Xose Lois Martínez e Carlos Almuíña. Por contra, resulta tamén altamente frustrante que, como no caso da ponte colgante entre A Coruña e Ferrol, este tipo de proxectos de futuro, con futuro e para o futuro aparezan desde xa como soños imposibles, inviables, improbables ou mesmo impropios. No caso da ponte, por falta, seica, de orzamento. Había e hai outros prioridades. No caso do Parrote, por resultar prioritarios, unha vez máis, os imtereses particulares, supeditados estes aos locais. Nós dicimos: VIVA O LOCALISMO KATANGUEIRO, se isto axuda a facer real o que se nos representa nesta afoto.

Non debemos dar máis importancia da que ten que algúns membros do Goberno Municipal coruñés se manifesten total ou parcialmente a favor. Un proxecto coma este precisa, que o saibades xa, dun Plan Director das murallas da Coruña, responsabilidade das diferentes administracións. Temémonos que nunca se chegará a iso. Hai cartos metidos a porrillo para o tema do párking e alguén (non eu) debería indemnizar á empresa construtora e adxudicataria do párking. Ai......que xa estou desperto!!!!!!

Mentras tanto, ou mentras tonto, debemos estar atentos e preparados por se alguén vén pola Coru en Plan Director.....non vaia ser o demo!!!!!!

ALMODÓVAR: Agflsss.......Pues a mi se me ocurre convertir el Porrete ese en un parque temático con molinos manchegos...muchos...pintados de cutre y hortera....y una estatua de mi madre de diez metros de altura, ataviada como si fuera la Vírgen del Rosario, o la del Rocío, o la del Carmen, o la de Triana, la del Perpetuo Socorro, la Dolorosa, la Moreneta....Ya veríamos dónde ponemos a Penélope!!!!

PENÉLOPE: Peeeeeeeeedrooooooooooooooooo....mira que te doy!!!!!!!

ÁLEX DE LA IGLESIA: Pues yo, si me dan pastuca gansa, os la lío ahí como en El Día de la Bestia....con Segura, las Torres de Kío y todo el berenjenal demoníaco ese!!!! Coruña rabuña con el 666!!!!!

MALAMADRE: Non me joder co tema do Parrote, que se fai falla arréovos unhas hostias das que ides berrar Malamadre Nunca Máis!!!!!!!

Aburete, tribulete!!!!!!

Katanga-Koruña, o blog coruñés máis confidencial!!!!!

Estamos de noraboa neste humilde e sen embargo paupérrimo barrio de Katanga. Os responsables (é un dicir) do diario dixital Galicia Confidencial decidiron, baixo a súa exclusiva responsabilidade (é outro dicir), empregar este noso blog insurrecto como unha das súas referencias á hora de informar sobre a nosa cidade katangueira: A Coruña, coa súa área de influencia mediático-metropolitana!!!! GRACIÑAS!!!!!

Nesta captura de aquí abaixo podedes observar como hoxe, 16 de decembro, a nosa anterior entrada pode ser consultada desde a súa portada, dentro da información de exclusiva referencia coruñesa. Ai, qué emocionante!!!!!

Así que...ala. Animádevos a consumir medios de comunicación galegos, como este que nos ocupa e preocupa, porque, se polos medios madrileños fose.....o país katangueiro todo estaría pendente do último peiteado de Guti, das zapatillas con olor a alcanfor de Dona Espe ou das estupendas corridas (non, carafio, esas que pensades non!!!) do último, que non derradeiro, niñato andaluzoide e/ou folcloroide!!!!!

Aínda podería ser peor. Poderíamos atopar á Executiva Nacional dos Sith dándonos leccións de ética desde as páxinas de sociedade dalgúns deses diarios independentes madrileños que emiten a favor do Partido Popular. Por qué non actúa contra eles Ramoncín e lles fai pagar a intemerata por empregar as túnicas do lado escuro da Guerra das Galaxias??? Por qué, por qué???? Onde está George Lucas cando se lle necesita????

CONFERENCIA EPISCOPAL: Por los gallumbos milenarios del Emperador que no disponemos de un sólo chú para hacer frente a más gastos hasta que Dark Vader acabe de pagar la Estrella de la Muerte.....en el 2127!!!!!! O hasta que Lord Rajoy nos devuelva aquello que le prestamos!!!!

RAJOY: Xanta Rita, Rita, Rita.....lo que xe da no xe quita!!!!

Madriz Madriz, Villa y Corte (ou cortello). Rompeolas de todas las Katangas!!!! Prepararse se este ano non levanta a Copa da Liga o Irreal Madriz!!!!!

KATANGUEIRA: Eu, en previsión, xa me collín un apartamentito de solteira en Marte. Éche máis coqueto........

CHUQUELO: Chachi que si!!!!

Medidas extremas do Concello da Coruña ante o aumento incontrolado da inseguridade cidadá!!!

by Katangueiro

Parece ser que os blogs veciñais coruñeses reunidos na Santa Cruzada contra este antinatural Goberno Municipal de Marineda acaban de apuntarse o maior logro da súa aínda recente e alícuota historia: o Concello da Coruña, a través do seu Departamento de Seguridade Cidadá, acaba de contratar a estes especialistas na loita contra o narcotráfico, a venda de armas, prostitución e/ou liberdade de expresión: a división Cochese.

É que, últimamente, hai que recoñecer o incrible aumento da inseguridade cidadá na nosa cidade. A saber: falsas acusacións de violación e abuso por parte de rapazas para ocultar non sei qué aos seus pais (Rosales), vídeomontaxes de algaradas con contido só para adultos (Novomesoiro e Castrillón), denuncias de ameazas "desveladas" entre administradores de blogs (Ventorrillo), prostitución e narcotráfico a plena luz do día (Ensanche), zonas peonís máis amplas para que os manguis rouben e logo escapen con máis facilidade (Agra), rapazas que abortan por doquier, os Sex Pistols que ameazan con volver...de novo, os obispos en plan macarra ou os comerciantes da Rúa Barcelona, que non saben xa se convocar tamén eles un referendo independentista como no resto de Catalonia!!!!!

SEX PISTOLS: Fuck you, Katangueiro.....No future for Episcopal Conference!!!! (La SGAE les advierte que si se bajan las canciones de los Sex Pistols, no importa lo desagradables que sean, el que va a cobrar es Ramoncín o, en su defecto, Juan Pardo, Teddy "Bear" Bautista o algún rancio de esos)

Bueno. Aquí deixámosvos o vídeo promocional deste equipo que, como se pode comprobar perfectamente, xa está a actuar polo barrio do Ventorrillo e arredores de Penamoa. Logo seguimos dando estopa:

Impactante e tranquilizador, non?????? Por fin os asustados e/ou asustadizos veciños coruños poderán durmir tranquilos!!!!!

OBISPOS ESPAÑOLES: Sssssi, claro. No dudamosssss de lasss capacidadessss de essstosss chicossss en temassss como el de lasss dorgassss y lasss meretricesss, pero a lasss que hacen "cosassss" y luego abortan hay que enviarlasss al infierno junto con lossss que lasss apoyan!!!!!

BONO: Con la cantidá de añoj que llevo cantando cancioncitaj en U2, defendiendo a ejtaj gentej de Dioj, creo que no me merejco ejte trato de loj obijpoj ejpañolej!!!!!!

Claro que non, señor Bono. O que ocorre é que isto que está pasando na Coru xa pasou hai anos noutros lugares de europa, coas terribles consecuencias de sobra coñecidas. Vexamos algúns exemplos extraídos dos argumentarios de certas forzas políticas centroeuropeas.....a ver se atopades as diferencias!!!!!!:

"Sus partidarios declaran que no tienen ideología. Esto es claramente un fraude, ya que todo partido necesita una ideología".

"Llegan a la sociedad con mensajes populistas. Pero no cualquier mensaje que pueda ser aceptado por la población sino aquellos que surgen de un estado visceral; como por ejemplo la pena de muerte para terroristas, narcotraficantes y violadores o el tema de la inmigración (inseguridad ciudadana)".

"... ven como un problema que se construya una mezquita en cada pueblo (por ejemplo), lanzan mensajes como primero: «los que aquí» para recibir prestaciones viviendas, etc., aunque se pasen por encima de los Derechos Humanos".

"Su éxito político cíclico parece deberse a una cierta atonía de los partidos democráticos. En todos los países los dos partidos mayoritarios, los que pueden gobernar, suelen tener políticas muy similares, por lo que el ciudadano no ve alternativa y tiende a abstenerse o a votar a partidos que le ofrecen alternativas, aunque sean demagógicas".

E, por último, fixádevos nisto de aquí (non vos asustedes polas semellanzas, avisamos):

"Los caballos de batalla políticos (...), que les dan votos, son la inseguridad ciudadana y la inmigración. Son «problemas» muy inmediatos que el ciudadano ve en la calle. Ya que cuando se habla de inseguridad ciudadana no se están refiriendo a los grandes delitos sino a la pequeñas delincuencia. Su solución es meramente policial, y ahí es donde está la demagogia, ya que tratan las consecuencias en lugar de las causas. Además, para ello ponen en peligro el régimen de libertades que conforman un sistema democrático".

LOSADA: Buenu, buenu, buenu....lo que yo digu. Aquí hace falta que los ayuntamientus asumamus plenas competencias en materia de seguridá....Así ya veríais, ya.......

KATANGUEIRA: A ver, neno. Deixa xa dunha vez de falar de cousas serias e faime unha masaxe por aquí, que teño hoxe as cervicais que a Divina Pastora mas protexa!!!!!!

Ufflsss........En fin, delfín. Que teño cousiñas que facer...Aburete, yogurete!!!!!!

Bésame Mucho: O día en que o Pato Donald se meteu un chute.

by Katangueiro

Foron varias as persoas que se puxeron en contacto cos administradores deste insurrecto blog para preguntar pola "montaxe" que estamos empregando como foto de perfil katangueiro, aquí e no facebook, onde se ve a este pobre parruliño dándolle ao vicio extraído da flor da papoula.....a heroína, o cabalo. O jaco.

A explicación, debida, é moi sinxela. Estamos ante un recorte dunha das portadas, a segunda, do cómic español Bésame Mucho. Este cómic, adalide da liña chunga a comezos de 1980, protagonizou varias das portadas máis irreverentemente insurrectas da historia dos tebeos e do cómic. Polo menos a nivel de Estado.

Déixovos unhas portadas que atopamos no blog Así se Fundó Carnaby Street, by Javier Reguera, onde o seu autor fai un excelente traballo de recuperación e reivindicación dos cómics que fixeron época. A nosa época.

Atoparemos a algún destes personaxes nas listas de adxudicatarios e adxudicatarias das Vivendas de Promoción Autonómica de Eirís e Novomesoiro, ou son xa veciños actuais deses barrios???? Irán tamén ás manifas esixindo dereito de admisión????

Bueno, mañá máis.....ou máis nada!!!!!!

Tíntin: Cómo que máis nada.....eu aínda teño para uns cantos bucos!!!!!!

Ley de Economía Sostenible: Todos a la cárcel!!!!

by Pacotrón

Pode dicirse máis alto, pero non máis claro. Pode ser mediante preguntas ou por medio de respostas. Tanto ten.

Podemos petarnos a cabeza contra os muros do minimalismo conceptual que nos invade. Ese que prefire e procura as explicacións máis simples aos feitos máis complicados.

Podemos tentar razoar e atopar solucións beneficiosas para todas e todos. Podemos ser congruentes e comprensivos. Mesmo podemos pagar polo dereito á liberdade. Ben entendida: a liberdade que concede o capital.

O que non podemos de ningunha maneira é derrubar o mito social de que os únicos "autores/autoras" son os artistas da música e do cine, ou de que as únicas persoas con dereitos de imaxe son os futbolistas e, en menor medida, as monarquías. Una mentira gorda y cochina.

Case me conformo con que nos respondan a esta preguntita de nada: Por qué podemos intercambiar calquera cousa (libros, xoguetes, mobiliario, papel moeda, selos, produtos de perfumería ou droguería, cacharradas, coches, motos, bicicletas, roupa, comida.....) mentras sexa un acordo libre entre persoas, e non podemos intercambiar arquivos?

Redactado con ironía: Por qué podemos intercambiar ou regalar "arquivadores" e non arquivos?

Sexamos serios: mesmo podemos intercambiar droga se é para autoconsumo.....e hai quen intercambia armamento!!!!!

O que máis nos enerva é que se compramos un CD ou un DVD para as nosas cousas compradas, regaladas ou intercambiadas, teñamos que pagar un canon por "piratería previa suposta", canon que acaba parando nas contas correntes nada correntes de Teddy Bautista, Ramoncín ou Rosariyo Flores!!!!!!

E xa postos a piratear música, por exemplo, a ver quen carallo piratea algo destes cracks "nacionales". Ou sexa: eu pirateo a Coldplay e recibe un cacho de beneficio o que compuso "Mi Gato Hace Ai Ai Ai Ai". Como di Msarkadina: Ole ole y ole!!!!!!

Dous megaporretas a cambio dun litro de codeína pura???? Cambio, cambio!!!!!!

En fin, que o anteproxecto de Ley de Economía Sostenible, tamén coñecido por Ley para Sostener la Economía de los "Artistas Pañoles", non busca máis que pechar webs e blogs sen orde xudicial para impedir a libre circulación de ideas e información, confundindo á xente con argumentos de perogrullo sobre supostos dereitos de autor que, inexplicablemente, só se aplican a uns poucos, cando na NOSA SOCIEDADE case todo ten dereitos de autor. Un exempliño:

Se cada vez que o señor Ramoncín, por acaso, leva roupa de marca QUE PODE INTERCAMBIAR E EXHIBIR, ou compra e UTILIZA unha cadeira ou moble calquera cun deseño propiedade dunha marca (IKEA vende deseños propios), cadeira ou moble que tamén pode emprestar ou intercambiar; cando conduce un coche e circula por espazos públicos, coche que pode intercambiar, ou cando merca unha bufanda e unha camisola do Rayo Vallecano, que tamén pode ensinar, intercambiar e exhibir ante miles de persoas...mesmo pode ser que saia pola tele con esa bufanda, aproveitándose da imaxe do clube!!!....en resumo, se cada vez que Ramoncín fai algunha desas cousas TIVESE QUE PAGAR DEREITOS, NON LLE CHEGABA CO QUE CHUPA DE COLDPLAY NIN PARA UN LACOSTE PORTUGUÉS de mercadillo dominical!!!!!!

Ya, pero el Zapatitos ese es un cagao y ya está dando marcha atrás AQUÍ!!!!!...y yo que había entregado unos euritos de entrada para mi Audi A10 a cuenta de futuribles!!!!!!

ÚLTIMA HORA: A Asociación de Produtores de Bebidas Alcohólicas de España reclama a Ramoncín tres mil fantastamillóns de euracos por aproveitarse do nome xenérico das súas bebidas para, unha vez incluído entre as letras das súas cancións, caer máis simpático e vender a dolor entre o colectivo dos alcohólicos festivaleiros e de fin de semana. Nesta simpática instantánea, foto de grupo da última xunta directiva desta popular Asociación.

En fin, delfín...que por hoxe chegou!!!!! Déixovos co artigo 20 da actual Constitución Española. Apurade a lelo, non vaia ser que o cambien!!!!!! E lembrade que CENSURAR É A ARTE DE PROHIBIR QUE AS/OS DEMAIS FAGAN OU VEXAN O QUE UN ACABA DE FACER OU VER!!!!!!

Artículo 20 de la Constitución Española:

1. Se reconocen y protegen los derechos:

a) A expresar y difundir libremente los pensamientos, ideas y opiniones mediante la palabra, el escrito o cualquier otro medio de reproducción.

b) A la producción y creación literaria, artística, científica y técnica.

c) A la libertad de cátedra.

d) A comunicar o recibir libremente información veraz por cualquier medio de difusión. La Ley regulará el derecho a la cláusula de conciencia y al secreto profesional en el ejercicio de estas libertades.

2. El ejercicio de estos derechos no puede restringirse mediante ningún tipo de censura previa.

3. La Ley regulará la organización y el control parlamentario de los medios de comunicación social dependientes del Estado o de cualquier ente público y garantizará el acceso a dichos medios de los grupos sociales y políticos significativos, respetando el pluralismo de la sociedad y de las diversas lenguas de España.

4. Estas libertades tienen su límite en el respeto a los derechos reconocidos en este Título, en los preceptos de las Leyes que lo desarrollan y, especialmente, en el derecho al honor, a la intimidad, a la propia imagen y a la protección de la juventud y de la infancia.

5. Solo podrá acordarse el secuestro de publicaciones, grabaciones y otros medios de información en virtud de resolución judicial.

TEDDY BAUTISTA: Tu quoque, Pacotrón? PACOTRÓN: Home non....Toma, toma e toma. De parte de Teddy Bear e San Juan Bautista, lambón, que nunca lles diches un chú!!!!!

ÚLTIMÍSIMA HORÍSIMA: Asina pero de xa mesmo este manifesto "En defensa dos dereitos fundamentais en internet"

Unha vez asinado, apoia moralmente á nai de Ramoncín. Unha nai é sempre unha nai...aínda que sexa a deste lambón!!!! Entra AQUÍ e non perdas ocasión de ver unha foto de cando este xenial artista practicaba o onanismo (se tiraba unas pajillas, vamos) cunha foto de Olivia Newton-John en calentines!!!!!!

Ab urbe condita......

by Msarkadina

Nacín, crieime e vivín a maior parte da miña vida na Coruña, filla e neta dunha familia traballadora. Crecín dun xeito razonablemente feliz, sentíndome amada e protexida . Para os meus maiores, a mellor herdanza que se lles podía deixar ós fillos era una boa educación e unha boa bagaxe cultural: por iso non repararon, na medida das súas posibilidades, en gastos económicos. Do que non eran conscientes eran dos valores cívicos que nos estaban a transmitir, xa que para eles eran innatos, algo imprescindible para desenvolverse na vida: a cortesía, a honradez, a solidariedade, a xenerosidade, a importancia do esforzo, do traballo e do compromiso.

Agora ,na miña idade adulta, é cando máis o valoro: sobre todo porque as persoas que mo transmitiron non eran uns santos. Porque teño a lucidez de ver que xente que pasou auténticas penurias para darme o que teño (unha vida mellor da que eles levaron) foron capaces de conservar a esencia máis positiva do que nos fai humanos. Eses son os meus exemplos cívicos e non outros.

Téñolles escoitado historias do barrio e da cidade que deixan pequenas ás películas do neorrealismo italiano. E se cadra, tamén a algún culebrón. Sobre a República, a Guerra Civil, a represión, a posguerra e a presunta bonanza do “desarrollismo”. Sobre a ignorancia, o terror e a aniquilación das conciencias e das vontades. Morreu Franco, chegaron aquilo ó que lle chaman transición e democracia e as conciencias e vontades anuladas foron asolagadas por unha nova epidemia chamada consumismo,que era moi IN (o comunismo estaba OUT). Ó mesmo tempo unhas taxas desmoralizantes de desemprego, o progresivo desmantelamento vital e industrial da cidade e un cabalo chamado morte (a heroína) formaban parte do día a día.

Pero AQUÍ NON PASABA NADA (o lema era “LA CORUÑA DESPEGA”: xa tiñamos cortinglés, continente e alcampo,empresas chegadas de fóra). Empezamos a vivir os primeiros signos do capitalismo salvaxe (canto sofreu e segue a sofrer o pequeno comercio) e todos tan felices. A maior vileza parecía ser que nos roubaran a capitalidade: velaí o gran argumento dese enxendro ideolóxico (?)chamado coruñesismo. Toda Galicia na nosa contra porque “vivir na Coruña que bonito é”. O chauvinismo pailán elevado á enésima potencia. Na tola carreira por querer aparentar o que non éramos deixamos atrás aqueles valores que non parecían axeitados para a clase media á que queríamos ascender e adoptamos os valores dos novos ricos. Así foron os anos 80 e 90 na Coruña,tal como eu os lembro, xa que era unha nena. Das seguintes décadas . PERO AQUÍ SEGUÍA SEN PASAR NADA: LACURUÑA ERA LO MÁS.

Eramos unha cidade-estado de opereta. Pura autarquía. Y ole y ole y ole… O século XXI non nos sentou demasiado ben; pero insisto, son as miñas lembranzas.

Eu non son quen de facer unha crónica socioeconómica ou política do que ten pasado nos últimos 25 anos. Non teño os coñecementos, nin a capacidade. Únicamente posúo a lucidez suficiente como para asegurar que, durante demasiados anos, o inmobilismo, a indolencia e a indiferencia estragaron á cidadanía. Ninguén parecía ser consciente do poder que ten cada cidadán se exerce como tal os seus dereitos. Fomos unha cidade de “SEÑORITOS DE CALDO Á MERENDA” (fantástica expresión dunha das miñas avoas, cando se refería ós que vivían das apariencias pero levaban vidas miserables). Governados por populistas aprendices de sátrapas , aprendimos a mirar para outro lado, a renegar do que nos era propio (A Coruña, cidade feita de periferias, cidade de barrios, de traballadores, disfrazada de urbe de curuñeses-de-toda-la-vida, que eran unha minoría). Qué bonita era Lacuruña in those good old times (isto é a miña particular homenaxe a Sir Francis Vázquez).Qué ben se vivía.Ou qué ben vivían algúns.

Pero chegou o infausto ano 2006 e a maldición caeu sobre Lacuruña: a sir Francis enviárono ó exilio vaticano. Disque tivera unhas boas meteduras de pata: a soberbia (ai, eses momentos de Roi Soleil: La Corogne c’est moi), a estulticia de abrirlle ó Concello a Aznar e á súa alegre troupe en plena crise do Prestige e da guerra de Irak e pode que tamén se deixara levar por un pequeño impulso cobizoso e fixera un bo petiño (isto pénsoo eu, que son moi suspicaz) e favorecera a algún ilustre curuñés de pro. Empresarios, of course, que son o motor da cidade.Paco e os seus súbditos na Cidade das Marabillas. A voz que discrepaba era calificada de anticuruñesa. Horror, terror e pavor!

Na era DPV (Despois de Paco Vázquez) a cidade caeu na apocalipse: todo foi ó carallo. A democracia non é democracia cun governo bipartito. Con Paco, todo. Sen Paco, o desastre. Todos os problemas e todo o malestar social e culpa de Javier Losada. Segundo certas mentes ecuánimes e preclaras Javier Losada é un traidor, un mindundi e un monicreque. Os nacionalistas, uns desalmados que queren destruir o legado de Paco, o redentor.

O día no que deixen de falar desde o narcisismo máis primario, con menos ignorancia e cos pés sobre a terra, empezarei a prestarlles algunha atención. Porque levo recorrido demasiado mundo (isto non é unha metáfora),experimentado moito e visto demasiadas cousas para crer que desde 1984 non se puido ter feito absolutamente nada. Algo cheira a podre na Coruña e non sae de Bens ou Penamoa, senón dunhas cantas mentes estultas.

NOTA KATANGUEIRA: Menos mal que esta Markadina nos curra un pouco...co que nos custa pagarlle o soldiño!!!!!!!

Aburete, tribulete!!!!!! E mañá falaremos da censura!!!!!!

"Agardando polos bárbaros", by Konstantinos Kavafis

Unha colaboración by Msarkadina


POEMA AGARDANDO POLOS BÁRBAROS, DE KONSTANTINOS KAVAFIS

Qué agardamos agrupados no foro?
Hoxe chegan ós bárbaros.

Por qué está inactivo o Senado
e inmóbiles os senadores non lexislan?
Porque hoxe chegan os bárbaros.

Qué leis votarán os senadores?
Cando os bárbaros cheguen darán a lei.

Por qué o noso emperador deixou o leito
ó romper o día
e na porta maior agarda agora sentado
no seu alto trono, coroado e solemne?
Porque hoxe chegan os bárbaros.
O noso emperador agarda para recibir
ó seu xefe. Ó que lle fará entrega
dun longo pergamiño. Nel
escritas hai moitas dignidades e títulos.

Por qué os nosos cónsules e pretores visten
as súas togas vermellas, de finos brocados;
e locen brazaletes de amatistas
e refulxentes aneis de esmeraldas espléndidas?

Por qué ostentan bastóns marabillosamente cincelados
en ouro e prata, signos do seu poder?

Porque hoxen chegan os bárbaros;
e todas esas cousas deslumbran ós bárbaros

Por qué non acoden coma sempre os nosos ilustres oradores
a brindarnos o chorro feliz da súa elocuencia?

Porque hoxe chegan os bárbaros
que odian a retórica e os longos discursos.

Por qué de súpeto ese desacougo
e movemento? (Cánta gravidade nas caras).

Por qué baleira a multitude as rúas e prazas
e sombría volta ás súas casas?

Porque a noite cae e non chegan os bárbaros.
E xente chegada desde a fronteira
afirma que xa non hai bárbaros.
E qué será agora de nós sen bárbaros?
Quizais eles foran unha solución, despois de todo.