De benefitientia publica: Don Carlos o Benefactor

Compartir

by Pacotrón

Nos ominosos anos de miseria e carencias tanto de índole pecuniaria como moral -anos pasados e, case case, presentes- era común característica de diferentes señoras de alta alcurnia e copete pagar o seu sen fin de pecados e vicios nefandos que daban, con gran sufrimento, cometido desenvolvendo con apoteose de xenerosidade un intenso labor social. Consistía este, basicamente, en atención a desvalidos e doentes, inmisericordes todos eles, mais rebaño de Deus a fin de contas.

Sopa boba, que así a nomeaban moitas persoas, moi humildes tamén e de sincera e sentida relixiosidade, que vían aquela hipocresía absoluta da parafernalia de repartir cazolo a cazolo unha sorte de alimento líquido de diferentes densidades, segundo a observancia, entre un desnutrido grupo de humanos, extraídos xa da súa condición, por parte dunhas señorotas ben vestidas, de ampuloso nome e cansino apelido tintineante. E todo isto ás portas das igrexas e conventos, dos concellos e centros sociais, procurando a bondadosa, dadivosa e misericordiosa mirada do Eterno pola vía máis directamente posible. Que boas as señoras. Con que servidoras nos da gozo o Señor!!!!, debían dicir os peticionarios desde o seu estado de miseria.

Unha amiga de Katanga, escasamente katangueira mais de orgullo choni, comentoume hoxe totalmente indignada como certo líder da dereita local, Carlos Negreira o benefactor, aproveitou unha unidade móbil de doazón de sangue para cumprir coa solidaria obriga non sen antes realizar convocatoria de prensa. Ela que leva anos doando sen dicirllo a practicamente ninguén!!!!

Non é a primeira vez que este tipo de feitos ocorre. De certo, en contadas ocasións, diferentes políticos de diferente sinal e/ou cor proceden a realizar ante os medios unha acción conxunta de carácter solidario, ecolóxico ou mesmo lúdico, con tal de motivar o persoal e irnos animando á súa práctica. Non semella que sexa este o caso. A nosa amiga insiste en que nas emisoras de radio locais só nomearon a Carlos o benefactor, pero o feito é execrable fágao quen o faga.

Moitas son as formas de facer política social, de educar na solidariedade e en dar información sobre necesidades que están aí mais, ás veces, tendemos a esquecer. Aparecer nunha unidade móbil de doazón de sangue con escolta mediática, xa garantidos os titulares do día seguinte na Voz, na Opi e no Ideal, semella unha sorte de compensación excelsa do sacrificio intravenoso a realizar. Non moi cristián, por certo.....ou si????


Noticia do sacrificio solidario-mediático de Don Carlos

CHICO RUBITO: Y qué, Don Carlos....¿Cuánta sangre le llegaron a extraer esos mastuerzillos?

DON CARLOS O BENEFACTOR: Bué.....no sé....¡ocho litrazos, como mínimo!

Abur, yogur.....