Alla requesta della vita cioni (novella)

Compartir

related by Pacotrón

"Papà Cioni, coñecido como Papá Choni -pronunciado Papachoni-, asegurou as gafotas de sol entre os cabelos engominados. Para iso, axudouse da man que lle deixaba libre o cubata que lle viñan de servir. Iso era o bo que tiñan os novos locais de moda para toda a familia: os espellos verticais que permitían, nunha rápida aproximación, admirar a beleza facial e, ao mesmo tempo e sen moito esforzo, procurar os posibles desperfectos seica visibles así como, afastado tan só metro e medio, contemplarse o corpo todo: ese morenío de solarium esbozado, apenas, nos sobreespidos e musculosos brazos de ximnasio e nas depiladas pernas advertidas por baixo das bermudas vaqueiras. Quedou conforme, pois, nun par de pasos, antes de retorcer o sorriso de pracer e formar, queréndoo un pouco, unha carantoña infantil de beizos elevados cara a punta do nariz.

- Papi, papi....pídeme outro....bueno, qué estás tomando?

- Red Bull con Cen Pipers -respondeu disciplentemente o Papachoni.

- Si, pos eu outro.

Desde o outro extremo do local, a Mamachoni apuraba un copazo entrementras abaneaba sistematicamente o carriño onde durmía, ben tapadiña entre cazadoras, a nena de oito meses. Aínda era cedo, pensou, e ben podían baixarse un par de cubatiñas máis. Polo menos ata a unha e media, que mañá era sábado e non tocaba "retreta" ata que a Yesi pedise por mamar ou por cambiarlle o puto pañal.

Mirando para o Papa, Mamachoni lembrou cómo casaran uns anos antes, despois de saíren non menos de dez anos, e cómo viñera a caer a pequerrecha unha vez compraran un piso nun deses novos barrios marinedos, eses que agromaran a comezos de século por todo o extrarradio urbano. Nada de Elviñas nin Katangas. Qualité qualité. Xa nin baixaban ao Centro, de tan ben atendidas que podían quedar as súas necesidades protoadolescentes de rachises e tapeos. Tal era a dotación hosteleira do barrio e tal era agora que viñera a nena e había que desprazarse co carriño. Como para coller o monovolume e buscar aparcamento polo Orzán, como antano. Como para pregar e despregar repetidas veces o trasporte infantil e como para atopar sitio onde sentar nun mesón. Nada, nada, que non hai nada como o barrio. Xente xoven e currelanta.

O Papachoni aproximouse á mesa e depositou delicadamente o cubata da Mama. De fondo resoaban un deses ritmiños latinoides dos que tanto gozaran de mozos, polo que a Mamachoni recibiu o líquido cuns delicados movementos de cadeira.

- Acaban de dicirme que mañá vai estar un día da hostia. Podemos ir á praia, non? -inquiriu con dificultade etílica o Papa ao tempo que respondía ás cadeiras da súa choni cun par de movementos pélvicos non moi ensaiados.

- Ai, si, que así vou de estrea....Novo bikini, novas Ray-Ban de juja e nova neveira! -contestou verdadeiramente alborozada.

- E o domingo, paparota cos teus vellos! -remarcou o Papachoni fregoteándose xa o bandullo de marcados abdominais.

Entón, escoitouse un leve tusir que proviña do carriño da nena. A Mama cubriuna un pouco mellor, pois era tal o fume suspendido no ambiente, a maior parte provocado por eles mesmos, que as sucesivas cazadoras acumuladas enriba do seu pobre corpiño non daban a basto para evitar a contaminación nicotínica e mais alcatranosa que atacaba sen piedade á cativiña.

- Que si, que si, Papachoni meu....que temos que aproveitar mentras poidamos, que con estes políticos que nos gobernan que non teñen nin puta idea e que só saben malgastar os cartos de todos, en calquera momento nos deixan tesos.....e sen nada que levarnos á boca!.

- Que non te amarguen, nena -dixo o Papachoni en ton tranquilizador.

Pola porta apareceron Miki e Yoli. O Papa ergueu o vaso de cubata para chamar a súa atención. O Miki levaba postas unhas gafas escurísimas e unha viseira da Guiness. A Yoli perdía tamén visión polo movemento das catro coletas que levaba apretadas e asimétricas. Por fin, decatáronse da presenza dos amigos Choni e para alá foron. A Mamachoni mirou para o reloxo e dixo moi baixiño, como para si:

- Haberá que ir pedindo outro..... -mirou entón para o Papa e elevou un pouco a voz -pero mañá o monovolume lévoo eu!

- Pois eu pensaba levar o Hyundai......

O Papachoni rematou de golpe o terceiro Red Bull con Pipers da noite e apresurouse en saudar, tal eran as ganas de aproveitar o escaso movemento da barra nese preciso instante, e así ver de pedirlle aos recén chegados bebidas para os catro, non fora ser que o Miki se estirase por unha vez e caese algún cubata do clo-cló......."

Aburete, yogurete....