Páginas

Tan lonxe.......


Con Pacotrón dándose unha volta pola súa patria perdida, Portugal, non temos máis remedio que estarmos inactivados....de cara á galería blogueira. Non pasa nada, estamos en verán. O estío, como xa sabedes, produce fastío e certa laxitude. Con todo, non está de máis visionar moi ben a anterior instantánea que o Pacotronista nos envía desde ese lugar tan cercano, tan só a 40 quilómetros de nuestra querida Región, traspasado meridianamente o Río Miño. En Katanga, onde nunca sentaron ben as políticas de reserva de prazas de aparcamento públicas para minusválidos, con críticas ás veces xustificadas e ás veces inxustificables ao seu uso "indebido" por parte dos familiares de persoas dependentes, sería imposible (?) que fose ben recibida cousa semellante. Que existan prazas reservadas a mulleres embarazadas, ou parella de muller embarazada, como é o caso da foto que nos ocupa, en párking público dunha coñecida e visitadísima praia do norte do litoral portugués, é dunha "atrocidade" social que os tempos insolidarios que nos toca vivir non consintiría. Que unha embarazada e a súa parella poidan ir tranquilamente á praia xa que, aínda en caso de emerxencia inesperada, disporrían do seu vehículo estacionado a unha distancia mínima a onde se atopan, mentras EU teño que dar unhas voltas e aparcar máis lonxe e andar un bocadiñoé totalmente inadecuado é propio das ocorrencias de Zapatero e da súa ministra igualitaria, pero é totalmente inaceptable para os que non estamos embarazados. Que xa está ben de dar axudas e facilidades, que estamos en crise, coño!!!!!!

Ai....qué tempos. Tempos onde se celebra a bombo e platillo que a Banca, a que nos meteu neste enredo de crise con millóns de persoas en paro e outras tantas en expectativa do que poida pasar co seu emprego, pasou os test de saúde financeira de putísima madre. Quizais algunhas das familias e veciños próximos non os pasase, claro, pero é que son só persoas. Qué máis ten.......

Bo verán.


2 comentarios:

  1. Bela foto. Às vezes parece que viver tão perto e partilhar uma linguagem similar vai ter coisas em comum, mas as distâncias são enormes, quase sem saber porquê. Será os problemas de comunicação ou preconceitos vai... Neste mundo em que vivemos não há diálogo e empatia, e há uma abundância de egoísmo. Como se costuma dizer em swahili: "Jaraka jaraka aina baraka. Pole pole indyo mi wuendo" (Depressa, depressa, não chegar a lugar nenhum. Lentamente, lentamente ganha o ritmo).
    Feliz mes de agosto.

    ResponderEliminar