Katanga romana

by Pacotrón

Mentras ascendo penosamente pola aba oeste cara aos cumios lodosos do Monte do Destino, abrupto fenómeno nomeado como Penamoa polos seus habitantes máis próximos, crúzome con numerosos grupos humanoides que, encabezados polo pater familiae, rodean tal cal mesnadas mercenarias, as diferentes paderías, confiterías e pastelerías do perímetro katangueiro do Ventorrillo. Si. Marzo dá para todo. Un día internacional das katangueiras, un día internacional da clase curranta katanguista, un día internacional sen carne, un outro día internacional da poesía, un día mundial da auga, un día internacional da tuberculose -a Divina Pastora nos acolla- e, en fin, o Día do Pai. Hoxe mesmo. Así non hai quen viva!!!!!!

O orgullo dos pater familiae agraortianenses é o orgullo propio do mes que os nosos antergos adicaban ao Deus da guerra: Marte. Ese planetoide arcillosos con penetrante olor a metano.

E xa vos comentei hai uns días cómo nós, katangueiros, somos romanos. Tolos romanos, sen dúbida, pero romanos. Así, ad hoc!!!!!!

Alcanzo o cumio do monte pese a que as miñas pernas suman case un século de anos entre as dúas. Maldita vida que nos mata cada día. Hai que ser un Jabato para perdurar, para permanecer, para pervivir.

Desde aquí arriba gozo extremadamente coa vista da baía Riazoris, expléndidamente defendida agora polos espellos refulxentes do Palatium Municipalis. Os raios de sol debidamente aproveitados e arteiramente dirixidos supoñen todo un risco -unha odisea,máis ben- para as velas das poderosas embarcacións inamistosas. Tal é o noso espírito guerreiro, o noso espírito de marzo.

CAESAR AUGUSTUS LENDORIUS: Allá se vienen las mesnadas tarraconenses para enfrentarse con levantino denuedo y mediterráneo ardor a mi querido Liceum.....Con este poderoso speculum los aniquilaré definitivamente, si.

Na cidade espartana de Vicum os seus poderosos guerreiros entoan aquilo de "vexo Vigo, vexo Cangas, tamén vexo Redondela". Nós, katangueiros de Roma, emocionámosnos co noso firme Millenium, a nosa sublime Domus, o noso erecto Farum, a nosa interminable Ágora, o noso divertido Coliseum, o noso húmido Aquarium Finisterrae, o noso elevado Observatorium, a nosa elegante Universitatem -Hac Luce Fenosae- ou o noso monumental Palatium Mariapitensis. Restos todos eles da Katanga romana.

Que o poderoso Marte nos garde a todos neste ano 801, ad Clunia condita.

JABATO KATANGUEIRO: La verdad, querida Claudia, es que pese al entusiasmo romanista de Pacotronius, no puedo evitar odiar hasta la muerte a Roma y a todo lo que ella desprende y representa!!!!!!!

CLAUDIA KATANGUEIRA: Ya, ya, querido Jabato, pero no resultas tan escrupuloso contra Roma cuando acudes lujurioso a acariciar mis desnudos muslos dorados al sol del Lacio, por no hablar de otras cositas......

JABATO KATANGUEIRO: Glubs.......m'has pillao.......

Feliz día do Pater!!!!!!!